Ocena:
Książka „Esotericism and the Academy” autorstwa Woutera J. Hanegraaffa spotkała się z różnymi recenzjami, podkreślającymi jej mocne strony w historiografii, ale także wyzwania dla mniej biegłych językowo czytelników. Podczas gdy niektórzy chwalą jej głębię i jasność myśli, inni uważają ją za suchą i niedostępną z powodu nieprzetłumaczalnych zwrotów i braku narracyjnego haczyka.
Zalety:⬤ Doskonała praca historiograficzna; wysoka wartość ponownego przeczytania.
⬤ Mocna eksploracja relacji między zachodnim chrześcijaństwem a innymi tradycjami mądrości.
⬤ Zapewnia czytelne studium historycznego kontekstu ezoteryki i podejść teoretycznych.
⬤ Zmienia perspektywę na temat dla niektórych czytelników.
⬤ Dotarła szybko i zgodnie z opisem.
⬤ Sucha i nudna dla niektórych czytelników; brak zaangażowania narracyjnego.
⬤ Zawiera nieprzetłumaczone łacińskie, francuskie i niemieckie zwroty, przez co jest mniej przystępna.
⬤ Krytycy wspominają, że nie rzuca nowego światła na niektóre aspekty tematu.
⬤ Może być zbyt skomplikowana dla osób nieposiadających silnego zaplecza w odpowiednich językach.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Esotericism and the Academy: Rejected Knowledge in Western Culture
Naukowcy mają tendencję do patrzenia na "ezoteryczne", "okultystyczne" lub "magiczne" wierzenia z pogardą, ale zazwyczaj nie znają tradycji religijnych i filozoficznych, do których odnoszą się te terminy, ani ich znaczenia dla historii intelektualnej.
Wouter Hanegraaff opowiada zaniedbaną historię o tym, jak intelektualiści od czasów renesansu próbowali pogodzić się z grupą "pogańskich" idei z późnej starożytności, które podważały podstawy religii biblijnej i greckiej racjonalności. Wyrzucone z akademii na podstawie protestanckich i oświeceniowych polemik, tradycje te zaczęły być postrzegane jako Inny, za pomocą którego akademicy definiują swoją tożsamość do dnia dzisiejszego.
Hanegraaff opiera swoją dyskusję na skrupulatnym badaniu źródeł pierwotnych i wtórnych, zabierając czytelnika w ekscytującą intelektualną podróż od XV wieku do współczesności i pytając, jakie implikacje ma zapomniana historia wykluczenia dla ustalonych podręcznikowych narracji religii, filozofii i nauki.
