Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje dogłębną i wnikliwą eksplorację etyki Lacanowskiej, szczególnie w odniesieniu do filozofii kantowskiej, zapewniając jednocześnie nowe zrozumienie roli pragnienia w etyce. Czytelnicy doceniają poważny dyskurs filozoficzny, przejrzystość i przykłady z literatury, choć niektórzy uważają, że styl pisania jest zawiły i wymagający.
Zalety:Głęboka i wnikliwa analiza etyki Lacanowskiej i jej związków z filozofią kantowską. Przejrzystość w dostarczaniu przykładów, zwłaszcza literackich, które ilustrują złożone idee. Dobrze oceniana przez czytelników zaznajomionych z teorią i filozofią Lacana. Niezbędna lektura dla osób zainteresowanych psychoanalizą i etyką.
Wady:Niektórzy czytelnicy krytykują styl pisania jako zawiły i pobłażliwy, co sprawia, że jest to bolesna lektura. Książka może stanowić wyzwanie dla osób nieposiadających podstawowej wiedzy na temat Kanta i Lacana. Niektórzy klienci wspominają o słabej jakości druku.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Ethics of the Real: Kant and Lacan
Zawartość książki:
Idea etyki kantowskiej jest zarówno prosta, jak i rewolucyjna: proponuje ona prawo moralne niezależne od jakiegokolwiek pojęcia wcześniej ustalonego Dobra lub jakiejkolwiek „ludzkiej skłonności”, takiej jak miłość, współczucie czy strach.
Próbując zinterpretować tak rewolucyjną propozycję w bardziej „ludzkim” świetle i przekształcić Kanta w kogoś nam współczesnego - kogoś, kto może nam pomóc w naszych własnych dylematach etycznych - wielu kantowskich badaczy pomijało jego pozorne paradoksy i niemożliwe twierdzenia. Celem tej książki jest coś dokładnie przeciwnego.
Kant, dzięki Bogu, nie jest nam współczesny; stoi w opozycji do naszych czasów. Lacan na pierwszy rzut oka wydaje się być antytezą Kanta - dzikim teoretykiem psychoanalizy w porównaniu do trzeźwego myśliciela Oświecenia. Jego koncepcja Realnego stanowi jednak być może najbardziej użyteczne tło dla tej nowej interpretacji etyki kantowskiej.
Nieustannie zestawiając swoje odczytania dwóch filozofów. Alenka Zupancic przywołuje „etykę Realnego” i oczyszcza grunt pod radykalne przywrócenie elementu zakłócającego w etyce.
