Opinie czytelników
Podsumowanie:Czytelnicy „Etyki” Spinozy udzielają różnych odpowiedzi, podkreślając jej głębię i złożoność. Wielu docenia jej głębokie filozoficzne spostrzeżenia i praktyczne zastosowania, podczas gdy inni uważają, że jej język i struktura stanowią wyzwanie. Niektórzy recenzenci zwracają uwagę na znaczenie książki dla współczesnej etyki, ale ostrzegają, że może ona być zniechęcająca dla osób początkujących w filozofii.
Zalety:⬤ Zawiera głębokie filozoficzne spostrzeżenia i praktyczne zastosowania w codziennym życiu.
⬤ Wciągająca i prowokująca do myślenia, odpowiednia dla czytelników zainteresowanych przejściem od filozofii średniowiecznej do współczesnej.
⬤ Wysoce zalecana dla poważnych badaczy filozofii i tych, którzy chcą zrozumieć egzystencję.
⬤ Zawiera mądrość, która jest postrzegana jako wyprzedzająca swoje czasy.
⬤ Doskonały fundament dla współczesnej filozofii etycznej.
Wady:⬤ Wymagający język i gęsta struktura mogą sprawić, że będzie ona trudna dla początkujących.
⬤ Niektórzy uważają, że jest powtarzalna i brakuje jej świeżej treści, skupiając się zbytnio na ograniczonej liczbie punktów.
⬤ Różne wydania i tłumaczenia mogą powodować zamieszanie wśród czytelników.
⬤ Wysoki poziom abstrakcji może być trudny do pełnego zrozumienia, nawet po wielokrotnym przeczytaniu.
(na podstawie 104 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Ethics
Zawartość książki:
Baruch Spinoza (urodzony jako Benedito de Espinosa, później Benedict de Spinoza; 24 listopada 1632 - 21 lutego 1677) był holenderskim filozofem portugalskiego pochodzenia sefardyjskiego. Jeden z wczesnych myślicieli oświecenia i nowoczesnej krytyki biblijnej, w tym nowoczesnych koncepcji jaźni i wszechświata, został uznany za jednego z największych racjonalistów filozofii XVII wieku. Zainspirowany przełomowymi ideami Kartezjusza, Spinoza stał się czołową postacią filozoficzną holenderskiego Złotego Wieku.
Spinoza wychował się w portugalsko-żydowskiej społeczności w Amsterdamie. Rozwinął bardzo kontrowersyjne idee dotyczące autentyczności Biblii hebrajskiej i natury boskości. Żydowskie władze religijne wydały przeciwko niemu herem, co spowodowało, że w wieku 23 lat został skutecznie wydalony i odrzucony przez społeczeństwo żydowskie, w tym przez własną rodzinę. Jego książki zostały później dodane do Indeksu Ksiąg Zakazanych Kościoła Katolickiego. Współcześni często nazywali go "ateistą", choć w żadnym ze swoich dzieł Spinoza nie obalał istnienia Boga.
Spinoza prowadził pozornie proste życie jako szlifierz soczewek optycznych, współpracując przy projektach mikroskopów i teleskopów z Constantijnem i Christiaanem Huygensami. Przez całe życie odrzucał nagrody i zaszczyty, w tym prestiżowe stanowiska nauczycieli. Zmarł w wieku 44 lat w 1677 r. z powodu choroby płuc, być może gruźlicy lub krzemicy, zaostrzonej przez wdychanie drobnego pyłu szklanego podczas szlifowania soczewek. Został pochowany na chrześcijańskim cmentarzu Nieuwe Kerk w Hadze.
Opus magnum Spinozy, Etyka, została opublikowana pośmiertnie w roku jego śmierci. Dzieło to sprzeciwiało się filozofii Kartezjusza dualizmu umysł-ciało i przyniosło Spinozie uznanie jako jednemu z najważniejszych myślicieli zachodniej filozofii. "Spinoza napisał w nim ostatnie niepodważalne łacińskie arcydzieło, w którym wyrafinowane koncepcje średniowiecznej filozofii zostały ostatecznie obrócone przeciwko sobie i całkowicie zniszczone". Georg Wilhelm Friedrich Hegel powiedział: "Faktem jest, że Spinoza stał się punktem testowym w nowoczesnej filozofii, tak że naprawdę można powiedzieć: Albo jesteś Spinozistą, albo w ogóle nie jesteś filozofem". Jego osiągnięcia filozoficzne i charakter moralny skłoniły Gillesa Deleuze'a do nazwania go "księciem filozofów". (wikipedia.org)
