Eseje po osiemdziesiątce

Opinie czytelników

„Eseje po osiemdziesiątce” Donalda Halla to zbiór wciągających refleksji na temat starzenia się, doświadczeń życiowych i podróży autora przez starość. Książka jest chwalona za humor i przejmujące obserwacje, zapewniające wgląd w złożoność starzenia się. Podczas gdy wielu czytelników docenia jej głębię i dowcip, niektórzy krytykują nierówną jakość esejów i zwięzłość zbioru.

⬤ Dobrze napisany z mieszanką humoru i mądrości
⬤ odpowiedni dla osób doświadczających starzenia się
⬤ wnikliwe refleksje na temat życia, straty i procesu starzenia się
⬤ estetyczna okładka książki.

Niektóre eseje są postrzegane jako nudne lub pozbawione głębi; zbiór jest krótki i zawiera tylko 15 esejów, co niektórzy uważają za niewystarczające dla pełnej książki.

(na podstawie 195 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Essays After Eighty

Zawartość książki:

Były laureat Nagrody Poetyckiej Stanów Zjednoczonych kontempluje życie, śmierć i widok ze swojego okna w tych "na przemian lirycznych i śmiesznie zabawnych" esejach (New York Times).

Przez całe swoje życie Donald Hall poświęcał się słowu pisanemu, tworząc bogatą karierę poety, eseisty i autora wspomnień. Tutaj, w "nieznanej, nieoczekiwanej galaktyce" podeszłego wieku, jego eseje zaskakują, poruszają i zachwycają.

W Esejach po osiemdziesiątce Hall zastanawia się nad swoją przeszłością: "trzydziestka była przerażająca, czterdziestki nigdy nie zauważyłem, bo byłem pijany, pięćdziesiątka była najlepsza z całkowitą zmianą życia, sześćdziesiątka przedłużyła błogość pięćdziesiątki...". Odnosi się również do swojej teraźniejszości: "Kiedy skończyłem osiemdziesiąt lat i posmarowałem klatkę piersiową testosteronem, moja broda ryknęła jak lew i zyskała cztery centymetry".

Co najbardziej pamiętne, Hall pisze o swoim trwałym romansie z rodową farmą Eagle Pond i pisarskim życiem, które podtrzymuje go każdego dnia: "Wczoraj moja pierwsza drzemka była o 9:30 rano, ale kiedy się obudziłem, znowu pisałem".

"Uwodzicielska, inspirująca swojskość... Eseje po osiemdziesiątce to skarb... równoważący szczerość o stratach z humorem i wdzięcznością." - Washington Post.

"Wspaniała książka o wspominaniu różnych rzeczy z przeszłości, Eseje po osiemdziesiątce to skarb, który należy cenić".