Ernesto Laclau: Postmarksizm, populizm i krytyka

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

Ernesto Laclau: Post-Marxism, Populism and Critique

Zawartość książki:

Ernesto Laclau przecierał szlaki w teorii i filozofii politycznej od początku lat 70. ubiegłego wieku. W ten sposób wyartykułował szereg nurtów filozoficznych i teoretycznych w spójną alternatywę dla głównych modeli i praktyk prowadzenia nauk społecznych i politycznych. Redaktorzy skupili się na pracach w trzech kluczowych obszarach:

Postmarksistowska teoria polityczna: Dyskurs, Hegemonia, Znaczenie.

Laclau opracował oryginalną koncepcję postmarksistowskiej teorii politycznej, która opiera się na materialistycznej teorii dyskursu. Ta ostatnia zbudowana jest z szeregu źródeł teoretycznych i filozoficznych, w tym poststrukturalizmu, psychoanalizy, teorii lingwistycznej i filozofii postanalitycznej. Centralnym elementem tego podejścia jest kategoria hegemonii, która stanowi rozwinięcie przełomowego wkładu Antonio Gramsciego w teorię marksistowską i jest z kolei powiązana z siecią powiązanych pojęć, w tym artykulacji, dyslokacji, logiki równoważności i różnicy, identyfikacji politycznej, mitu i wyobraźni społecznej. Idee te stały się podstawą wielu badań empirycznych i teoretycznych związanych ze szkołą teorii dyskursu Essex.

Analiza populizmu.

Centralnym zagadnieniem w pismach Laclaua była kwestia populizmu, zarówno w Ameryce Łacińskiej, gdzie rozpoczął badanie tego zjawiska (zwłaszcza doświadczenia peronizmu), a następnie w jego zaangażowaniu w "nowe ruchy społeczne" i strategię socjalistyczną bardziej ogólnie. Pojęcie populizmu staje się ogólnym sposobem badania "prymatu polityki" w społeczeństwie.

Krytyczne zaangażowanie.

Laclau jest przede wszystkim zaangażowanym intelektualistą, który konsekwentnie stara się teoretyzować współczesne wydarzenia i rzeczywistość oraz debatować z czołowymi intelektualistami dnia dzisiejszego w odniesieniu do kwestii zasad i strategii politycznych. Jego ostatnie debaty z Judith Butler i Slavojem Zizkiem w Contingency, Hegemony, Universality: Contingency, Hegemony, Universality: Contemporary Dialogues on the Left, opublikowanej w 2011 roku (Londyn: Verso), stanowią przykład tego krytycznego etosu. Nadal rozwija swoje podejście, kwestionując i artykułując pokrewne podejścia oraz sytuując swoją pracę w powiązaniu z demokratyczną lewicą.