El Viejo, El Asesino, Yo, y Otros Cuentos

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Zawartość książki:

El viejo, el asesino, yo y otros cuentos to zbiór dziewięciu opowiadań i eseju autorstwa Eny Lucii Porteli, która zaczęła publikować w latach 90. i została uznana za jedną z najwybitniejszych gwiazd kubańskiej literatury pięknej ostatnich lat.

Portela urodziła się 19 grudnia 1972 roku w Hawanie, gdzie nadal mieszka. Jest autorką powieści "El pajaro: pincel y tinta china" (1999), "La sombra del caminante" (2001), "Cien botellas en una pared" (2002; laureatka nagrody Jaen Novel Prize przyznawanej przez Caja de Ahorros z Granady w Hiszpanii oraz Prix Litteraire Deux Oceans Grinzane Cavour przyznawanej przez francuskich krytyków w 2003 roku), y "Djuna y Daniel" (2008; laureatka Nagrody Krytyków Kubańskich) oraz zbiorów opowiadań "Una extrana entre las piedras" (1999) i "Alguna enfermedad muy grave" (2006). Od czasu do czasu pisze dla hiszpańskiej gazety El Pais, a także dla magazynów takich jak Index on Censorship, Encuentro de la cultura cubana, SoHo, Critica i La Siempreviva.

Teksty Porteli pojawiły się w wielu antologiach opowiadań i esejów, zarówno na Kubie, jak i w wielu innych krajach.

Jej prace ukazały się w dziewięciu językach i w ponad dwudziestu krajach. W maju 2007 roku została wybrana jedną z 39 najważniejszych pisarek Ameryki Łacińskiej poniżej 39 roku życia.

Teksty zawarte w niniejszym tomie zostały opublikowane w latach 1993-2008 w dwóch zbiorach i różnych czasopismach. Tom zamyka esej "Alas rotas", opublikowany po raz pierwszy w 2008 roku. Krótkometrażowy film oparty na opowiadaniu Porteli "El viejo, el asesino y yo", zdobywcy nagrody Juana Rulfo przyznawanej przez Francuskie Radio Międzynarodowe w 1999 roku i wykorzystany jako tytuł niniejszego zbioru, zostanie pokazany na Festival de Cine Pobre w Gibara na Kubie.

Oprócz tego, że są to wspaniałe historie same w sobie, antologia ta stanowi wprowadzenie do dzieł fikcji i literatury faktu Porteli. Literatura jest kluczowym elementem w twórczości Porteli, a odniesienia do książek i autorów wszystkich epok przeplatają się w jej pismach, a także odniesienia do sztuk plastycznych, filmu i muzyki. Gęstość odniesień kulturowych jest przystępna i jest zarówno poważna, jak i zabawna.

Dzisiejsza Kuba pojawia się jako tło opowieści, ale nie w sposób prymitywny czy turystyczny. Nawet krytyka służy celom literackim.

Iraida H. Lopez w swoim prologu przedstawia przegląd opowiadań na Kubie od 1959 roku, skupiając się szczególnie na pokoleniu lat dziewięćdziesiątych. Omawia nie tylko aktualne tematy w opowiadaniach Porteli, ale także wiele strategii wykorzystywanych przez autorkę do osiągnięcia swoich celów.

Ponad sto przypisów, przy tworzeniu których współpracowali Lopez i Portela, wyjaśnia zarówno osobiste, jak i akademickie aspekty opowiadań.