Ekrany i ego

Opinie czytelników

Screens and the Ego autorstwa Jane-Marie Auret to głęboka eksploracja zmagań pokolenia Z, poruszająca takie tematy jak zdrowie psychiczne, wpływ mediów społecznościowych i tożsamość osobista. Książka zawiera mieszankę krótkich opowiadań, elementów autobiograficznych i refleksji filozoficznych, prezentując surowy i szczery obraz pokolenia zmagającego się z nowoczesnością. Z powodzeniem łączy różne style opowiadania i porusza trudne tematy, wspierając poczucie więzi i empatii dla doświadczeń pokolenia Z.

⬤ Unikalna antologia łącząca fikcję, autobiografię i filozofię.
⬤ Surowe i szczere przedstawienie zdrowia psychicznego i osobistych zmagań.
⬤ Mocny styl pisania z emocjonalną głębią i żywą fabułą.
⬤ Porusza ważne kwestie społeczne istotne dla pokolenia Z.
⬤ Zaprojektowany, by wspierać porozumienie między pokoleniami.
⬤ Wciągający, prowokujący do myślenia i odzwierciedlający współczesne wyzwania społeczne.

⬤ Treść może być zbyt intensywna lub ciężka dla niektórych czytelników ze względu na eksplorację mrocznych tematów.
⬤ Niektórzy mogą uznać styl narracji i mieszane formaty za chaotyczne.
⬤ Niektóre spostrzeżenia lub opinie mogą nie trafić do wszystkich, zwłaszcza starszych pokoleń.
⬤ Nie jest przyjazna dla rodzin; zawiera graficzne przedstawienia traumy i drażliwych tematów.
⬤ Proza może być czasami zwięzła, co może być zniechęcające dla osób preferujących bardziej rozbudowany styl.

(na podstawie 102 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Screens and the Ego

Zawartość książki:

Jestem ofiarą własnych kłamstw, a lekarze mnie nie powstrzymali. Nie jestem jedyna.

Widziałem, jak moi rówieśnicy popełniają samobójstwa, przedawkowują, przechodzą transformację i prowadzą życie towarzyskie na ekranach. Pokolenie Z cierpi z powodu rozpadu rodziny nuklearnej, hiperseksualizacji i emaskulacji. Jesteśmy zagubieni.

Unosimy się w Internecie. Screens and the Ego przeplata prawdziwe historie i fikcję, by medytować nad naszym zagubieniem.

Podczas gdy my używamy języka zdrowia psychicznego do opisania naszych osobowości i smutku, moja arabska babcia wciąż używa języka duszy. Napisałam tę książkę, by opłakiwać utratę tego pojęcia przez moje pokolenie.

Napisałam ją, by odzyskać swoją duszę.