Ekologia bez natury: Przemyślenie estetyki środowiskowej

Opinie czytelników

„Ekologia bez natury” Timothy'ego Mortona stanowi prowokującą do myślenia i wymagającą eksplorację ekologii i koncepcji natury. Wielu czytelników uważa książkę za bogatą w oryginalne pomysły i głęboką ponowną ocenę naszego rozumienia natury i jej implikacji. Jednak gęsta i złożona proza może stanowić barierę dla niektórych, prowadząc do mieszanych uczuć co do jej dostępności i użyteczności.

⬤ Oferuje unikalne i oryginalne pomysły, które prowokują do głębokich przemyśleń na temat ekologii i natury natury. # Apeluje do osób zainteresowanych środowiskiem, ekologią, estetyką i debatami filozoficznymi.
⬤ Duch pisania odzwierciedla poczucie przygody i eklektyczne podejście do literatury i filozofii.
⬤ Polecana dla tych, którzy lubią wyzwania i bogate perspektywy teoretyczne.

⬤ Gęsty, kwiecisty i niejasny styl pisania, który może utrudniać zrozumienie książki.
⬤ Proza może zrazić czytelników preferujących bardziej przejrzystą i prostą komunikację.
⬤ Niektórzy krytycy sugerują, że brakuje jej pilności lub praktycznego zastosowania w bieżących kwestiach środowiskowych.
⬤ Czytelnicy zauważają, że lepiej nadaje się do „powolnego czytania” i może nie współgrać z tymi, którzy szukają bardziej bezpośredniego zaangażowania w tematy ekologiczne.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ecology Without Nature: Rethinking Environmental Aesthetics

Zawartość książki:

W Ekologii bez natury Timothy Morton argumentuje, że główną przeszkodą w myśleniu o środowisku jest sam obraz natury. Pisarze ekologiczni proponują nowy światopogląd, ale ich zapał do ochrony świata przyrody prowadzi ich z dala od "natury", którą czczą.

Problem ten jest symptomem katastrofy ekologicznej, w której żyjemy. Morton przedstawia pozorny paradoks: aby mieć właściwie ekologiczny pogląd, musimy raz na zawsze porzucić ideę natury. Ekologia bez natury bada nasze ekologiczne założenia w sposób, który jest prowokujący i głęboko wciągający.

Sięgając od XVIII wieku po współczesną filozofię, kulturę i historię, bada wartość sztuki w wyobrażaniu sobie projektów środowiskowych na przyszłość. Morton rozwija świeże słownictwo do odczytywania "ekologiczności" zarówno w formie artystycznej, jak i treści, i śledzi konteksty konstrukcji ekologicznych w historii kapitalizmu.

Od Johna Clare'a do Johna Cage'a, od Kierkegaarda do Kristevej, od Władcy Pierścieni do elektronicznych form życia, Ecology without Nature poszerza nasze spojrzenie na krytykę ekologiczną i pogłębia nasze rozumienie samej ekologii. Zamiast próbować wykorzystać ideę natury do uzdrowienia tego, co społeczeństwo zniszczyło, Morton przedstawia radykalnie nową formę krytyki ekologicznej: "ciemną ekologię".