Ekohumanizm i kultura ekologiczna: Edukacyjne dziedzictwo Lewisa Mumforda i Iana McHarga

Opinie czytelników

Książka dr Cohena jest chwalona za wgląd w planowanie ekologiczne człowieka i wkład Setha Low, który znacząco rozwinął tę dziedzinę. Recenzja podkreśla znaczenie ciągłości koncepcji opracowanych przez Mumforda, McHarga i Low.

Książka jest doskonała i zapewnia cenny wgląd w planowanie ekologiczne człowieka. Podkreśla znaczący wkład Setha Low i ciągłość pomysłów wpływowych postaci, takich jak Mumford i McHarg. Dla rzeczników i edukatorów będzie to korzystne.

Recenzja nie wspomina o żadnych konkretnych wadach książki, ale sugeruje, że można by zbadać więcej w odniesieniu do ciągłości koncepcji w tej dziedzinie.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ecohumanism and the Ecological Culture: The Educational Legacy of Lewis Mumford and Ian McHarg

Zawartość książki:

Lewis Mumford, jeden z najbardziej szanowanych intelektualistów publicznych XX wieku, przemawiając na konferencji poświęconej przyszłym środowiskom Ameryki Północnej, powiedział: „Aby zapewnić ludzkie przetrwanie, musimy przejść od kultury technologicznej do kultury ekologicznej”. W książce Ecohumanism and the Ecological Culture William Cohen pokazuje, w jaki sposób Mumfordowska koncepcja filozofii edukacyjnej została wcielona w życie przez jego podopiecznego, Iana McHarga, znanego architekta krajobrazu i planistę regionalnego z Uniwersytetu Pensylwanii. McHarg zaproponował nowy sposób na osiągnięcie kultury ekologicznej - poprzez program edukacyjny oparty na połączeniu ekohumanizmu z dyscyplinami planowania i projektowania.

Cohen bada ważną wizję ekohumanizmu Mumforda - syntezę ekologii systemów naturalnych z niezliczonymi wymiarami systemów ludzkich lub ekologii ludzkiej - oraz sposób, w jaki McHarg faktycznie sformułował i urzeczywistnił tę wizję. Rozważa pojawienie się alternatywnych systemów energetycznych i nowych podejść do planowania i rozwoju społeczności, aby osiągnąć te cele.

Program nauczania absolwentów ekohumanizmu powinien stać się podstawą do szkolenia następnego pokolenia planistów i projektantów, którzy poprowadzą nas do kultury ekologicznej, zapewniając w ten sposób edukacyjną spuściznę zarówno Lewisa Mumforda, jak i Iana McHarga.