Egzegeza miejsc wspólnych

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

Exegesis of Commonplaces

Zawartość książki:

L on Bloy Ex g se des lieux communs - po raz pierwszy opublikowana w 1902 roku - ukazuje się tutaj po raz pierwszy w języku angielskim za pośrednictwem Wiseblood Books. Wśród powieści, esejów, biografii i dzienników skomponowanych przez Bloya znajduje się jedno dzieło, którego jedyna właściwa klasyfikacja została podana bezpośrednio w tytule: Exegesis of Commonplaces - osobliwy wypad w gatunek zwykle zarezerwowany dla teologów.

A jednak, jak zauważa Albert B Guin w swoim wysublimowanym L on Bloy: A Study in Impatience, cały dorobek Bloya można postrzegać jako pracę egzegetyczną: "... celem Bloya stało się uczynienie swojego umysłu jak najbardziej przejrzystym dla światła łaski i wnikanie coraz dalej w tajemnice ukryte pod powierzchnią historii i stanu ludzkości". W niniejszym tomie to "światło łaski" załamuje się na nieomylnie banalnym i rygorystycznie niezbadanym języku burżuazji.

Banały takie jak "Biznes to biznes", "Nie można mieć wszystkiego", "Uwierzę, gdy zobaczę", "Za pieniądze nie można kupić szczęścia" itp. są traktowane z powagą świętego zaklęcia i stanowią ramy dla analiz Bloya.

Pod względem struktury Egzegeza przypomina Słownik pojęć przyjętych Flauberta lub Słownik diabła Bierce'a, ale podczas gdy te ostatnie są w dużej mierze satyrycznymi (i cynicznymi) atakami na wyłaniającą się klasę nabytych konformistów, projekt Bloya wydobywa duchową treść tego, co w przeciwnym razie można by odrzucić jako zwykłe opary. Choć pogardza burżuazją za jej chciwość i próżność, za jej hipokryzję i okrucieństwo, Bloy dostrzega jednak, że "najbardziej niedorzeczni przedstawiciele burżuazji sami są przerażającymi prorokami" i że "w formie Commonplaces nieustannie i nieświadomie wysuwają naprawdę imponujące twierdzenia, których implikacje pozostają dla nich nieznane".

Te implikacje, nadprzyrodzona krew ożywiająca skądinąd powierzchowny i często niespójny idiom, są prawdziwym tematem Bloya, a celem jego Egzegezy jest wydestylowanie ich istoty.