Edward IV, zapomniany wojowniczy król Anglii: jego życie, lud i dziedzictwo

Opinie czytelników

Książka oferuje szczegółowe i zbadane spojrzenie na życie i wkład Edwarda IV, kontrastując jego panowanie z panowaniem Ryszarda III. Jest ceniona za swoją dokładność i wydobycie na światło dzienne mniej znanych aspektów spuścizny Edwarda. Jednak niektórzy czytelnicy krytykują ją za nieścisłości faktograficzne, zbyt złożoną narrację i brak skupienia się na życiu osobistym Edwarda, uznając ją bardziej za przegląd Wojen Róż niż biografię.

⬤ Wnikliwie zbadana, ze szczegółowym spojrzeniem na życie i osiągnięcia Edwarda IV.
⬤ Dostarcza przekonujących argumentów w obronie spuścizny Edwarda przeciwko przedstawieniu Ryszarda III.
⬤ Żywa charakterystyka i wyważone przedstawienie mocnych i słabych stron.
⬤ Apeluje do czytelników zainteresowanych sądową analizą historycznych postaci i wydarzeń.

⬤ Zawiera faktyczne nieścisłości i nadmierne uproszczenia.
⬤ Krytykowana za bycie bardziej listą niż narracją, z sekcjami, które wydają się powtarzalne lub suche.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za zbyt złożoną, trudną do naśladowania lub niewystarczająco skoncentrowaną na samym Edwardzie IV.
⬤ Problemy z dostępnością, ponieważ cała książka może nie być dostępna w niektórych formatach.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Edward IV, England's Forgotten Warrior King: His Life, His People, and His Legacy

Zawartość książki:

Gdy wojna stuletnia dobiegała końca, Anglia jęczała pod złymi rządami Henryka VI i jego lancasterskich faworytów. Dom Yorków podniósł bunt, a Parlament przywrócił Yorków w linii dziedziczenia tronu. Edward, hrabia Marchii, zatriumfował w bitwie pod Mortimer's Cross; Parlament poprosił go o zostanie królem, a lud ogłosił go Edwardem IV. Jego życie i dziedzictwo zostały opisane w książce Edward IV, England's Forgotten Warrior King.

Przez dziesięć lat Edward walczył z powtarzającymi się buntami Lancasterów. Został wyparty ze swojego królestwa przez Ryszarda, hrabiego Warwick, ale potem odniósł decydujące zwycięstwa w bitwach pod Barnet i Tewkesbury w 1471 roku. Przez kolejne dwanaście lat panował mądrze, w pokoju i dobrobycie, jako ukochany król; ale potem zmarł w wieku czterdziestu jeden lat, a jego dwunastoletni syn został ogłoszony Edwardem V. Ryszard, książę Gloucester, przejął tron i umieścił młodego Edwarda i jego brata w Tower of London, skąd nigdy nie wyszli żywi.

Ryszard III był dobrym królem i chciał być szanowany, ale ludzie wierzyli, że zamordował książąt w Tower i nie chcieli mu wybaczyć. Królowa Elżbieta i Małgorzata Beaufort spiskowały z Henrykiem Tudorem, który najechał Anglię w 1485 roku. Następnie Henryk Tudor pokonał i zabił Ryszarda III w bitwie pod Bosworth Field. Henryk Tudor (Henryk VII) został koronowany na króla i poślubił córkę Edwarda IV, Elżbietę; dynastia Tudorów rządziła Anglią przez kolejne 118 lat.