Edward I i Walia, 1254-1307

Opinie czytelników

Książka jest dobrze zbadaną i wciągającą eksploracją znaczącego okresu w historii Walii, koncentrując się na postaciach takich jak Llewellyn i Edward. Jest chwalona za czytelność i styl narracji, dzięki czemu jest dostępna zarówno dla entuzjastów historii, jak i zwykłych czytelników.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ zapewnia nowe spojrzenie na postacie historyczne
⬤ dobre tempo i przyjemna lektura
⬤ dokładnie zbadana
⬤ ożywia wydarzenia historyczne dzięki szczegółowym opisom różnych postaci.

Brak map i drzew genealogicznych, co utrudnia śledzenie lokalizacji i relacji; może nie zawierać kompleksowego kontekstu historycznego dla wszystkich czytelników.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Edward I and Wales, 1254-1307

Zawartość książki:

Koniec XIII wieku był świadkiem podboju Walii po dwustu latach konfliktu między walijskimi książętami a angielską koroną. W 1282 r. Llywelyn ap Gruffudd, jedyny rodowity książę Walii, który został formalnie uznany przez króla Anglii, został zabity przez siły angielskie. Jego brat Dafydd kontynuował walkę, ale ostatecznie został schwytany i stracony. Kolejne bunty miały miejsce pod rządami Rhysa ap Maredudda, byłego sojusznika korony, oraz Madoga ap Llywelyna, krewnego pokonanych lordów Gwynedd.

Wojny walijskie były ogromnym przedsięwzięciem dla korony i wymagały mobilizacji wszystkich zasobów. Gotowość Edwarda do skierowania połączonej siły angielskiego państwa i kościoła przeciwko księciu Walii w bezprecedensowym stopniu zaowocowała zwycięstwem, które wymknęło się wszystkim jego poprzednikom.

To najnowsze studium walijskich wojen Edwarda I opiera się na niedawno przetłumaczonych materiałach archiwalnych, umożliwiając nowy wgląd w wydarzenia wojskowe i polityczne. Ponownie rozważono również osobiste relacje Edwarda z walijskimi przywódcami. Tradycyjnie podbój jest datowany na upadek Llywelyna w grudniu 1282 roku, ale ta książka będzie argumentować, że Edward nie był naprawdę panem Walii aż do 1294 roku. W latach między tymi dwiema datami złamał potęgę wielkich lordów Marchii i zmiażdżył dwa kolejne bunty na dużą skalę przeciwko władzy korony.

Po 1294 r. był w stanie wykorzystać walijską siłę roboczą na masową skalę. Jego następcy stosowali tę samą politykę podczas wojen szkockich i wojny stuletniej. Edward cieszył się znacznym poparciem wśród "uchelwyr" lub walijskiej klasy szlacheckiej, z których wielu służyło mu jako dyplomaci i szpiedzy, a także kapitanowie wojskowi. Ten aspekt złożonych relacji króla z Walijczykami również zostanie przedstawiony.