Edna St Vincent Millay - Wczesna poezja Edny St Vincent Millay: „Dusza może podzielić niebo na dwie części i pozwolić, by twarz Boga świeciła przez nią”.

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

Edna St Vincent Millay - The Early Poetry Of Edna St Vincent Millay: The soul can split the sky in two and let the face of God shine through.""

Zawartość książki:

Edna St. Vincent Millay urodziła się w Rockland w stanie Maryland 22 lutego 1892 roku. Gdy była jeszcze dzieckiem, jej rodzice byli w separacji i ostatecznie rozwiedli się w 1904 roku. Dla Edny i jej dwóch sióstr oraz matki Cory nastały ciężkie czasy i oprócz kufra pełnego klasycznej literatury żyły w ubóstwie. Udało im się jednak zamieszkać w małym domku w posiadłości ciotki matki w Camden w stanie Maine. To właśnie tutaj Edna (która z upodobaniem nazywała siebie Vincent) miała zacząć pisać wiersze. Pomimo swojej buntowniczej postawy była często publikowana w szkolnym magazynie literackim The Megunticook. W wieku 14 lat zdobyła Złotą Odznakę Świętego Mikołaja za poezję, a w wieku 15 lat publikowała w popularnym magazynie dla dzieci St. Nicholas, Camden Herald i głośnej antologii Current Literature. Jeszcze w szkole Edna miała kilka związków z kobietami, gdy pogodziła się z kobietą i artystką, którą się stała. Sława Edny rozpoczęła się w 1912 roku, kiedy zgłosiła swój wiersz "Renascence" do konkursu poetyckiego w The Lyric Year. Wiersz został uznany za najlepszy, ale przyznano mu czwarte miejsce, co wywołało pewien skandal. W bezpośrednim następstwie kontrowersji Caroline B. Dow usłyszała Ednę recytującą swoją poezję i grającą na pianinie i była pod takim wrażeniem, że zapłaciła za jej edukację w Vassar College. Edna przeprowadziła się do Greenwich Village w Nowym Jorku po ukończeniu studiów w 1917 roku.

Mieszkająca w Greenwich Village Edna opisała swoje życie w Nowym Jorku jako "bardzo, bardzo biedne i bardzo, bardzo wesołe". Otwarcie biseksualna, małżeństwo było proponowane przez różnych zalotników, ale zostało odrzucone. Jej zbiór A Few Figs From Thistles z 1920 roku był kontrowersyjny ze względu na eksplorację kobiecej seksualności i feminizmu. W 1919 roku napisała antywojenną sztukę Aria da Capo, w której zagrała jej siostra Norma Millay. W wieku zaledwie 31 lat Edna zdobyła Nagrodę Pulitzera w dziedzinie poezji w 1923 roku za "Balladę o tkaczu harfy".

Była trzecią kobietą, która zdobyła nagrodę poetycką. W 1923 roku poślubiła Eugena Jana Boissevaina. Boissevain, samozwańczy feminista, wspierał jej karierę i zajmował się głównie obowiązkami domowymi. Zarówno Edna, jak i Boissevain mieli wielu innych kochanków podczas ich dwudziestosześcioletniego małżeństwa. W 1925 roku Boissevain i Edna kupili Steepletop niedaleko Austerlitz w stanie Nowy Jork, które było farmą borówek o powierzchni 635 akrów. Para wkrótce dodała stodołę (z zestawu Sears Roebuck), chatę do pisania i kort tenisowy. Później para kupiła Ragged Island w Casco Bay w stanie Maine, jako letnie schronienie. Reputacja Edny została nadszarpnięta przez poezję, którą napisała o wysiłkach wojennych aliantów podczas II wojny światowej. Merle Rubin zauważył: "Wydaje się, że złapała więcej krytyków literackich za wspieranie demokracji niż Ezra Pound za wspieranie faszyzmu". W 1943 roku Millay była szóstą osobą i drugą kobietą, której przyznano Medal Frosta za całokształt wkładu w amerykańską poezję. Boissevain zmarł w 1949 roku na raka płuc, a Edna mieszkała samotnie przez ostatni rok swojego życia. Edna zmarła w swoim domu 19 października 1950 roku. Spadła ze schodów i została znaleziona jakieś osiem godzin po śmierci. Lekarz stwierdził, że miała atak serca w następstwie niedrożności naczyń wieńcowych. Miała 58 lat.