Edmund Burke: Dociekania filozoficzne na temat pochodzenia naszych idei wzniosłości i piękna

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że choć „Dociekania filozoficzne” Burke'a mogą na pierwszy rzut oka wydawać się przestarzałe i mało zachęcające, to ostatecznie prezentują cenne spostrzeżenia i przyjemne doświadczenie czytelnicze. Proza jest energiczna i przejrzysta, a książka porusza ponadczasowe tematy teorii estetycznej, w szczególności koncepcje wzniosłości i piękna. Czytelnicy uznają tekst za wymagający, ale satysfakcjonujący, zwłaszcza jeśli chodzi o jego implikacje dla zrozumienia ludzkich emocji i doświadczeń w sztuce.

⬤ Wciągająca i przejrzysta proza, która sprawia, że lektura jest przyjemna.
⬤ Ważny dokument historyczny dla teorii estetyki w XVIII wieku.
⬤ Stymulujące koncepcje dotyczące ludzkich doświadczeń wzniosłości i piękna.
⬤ Wnikliwa dyskusja istotna nawet dla współczesnych czytelników.
⬤ Pomocne i pouczające wprowadzenie oraz dokładny aparat krytyczny w tym wydaniu.

⬤ Przestarzałe idee mogą wydawać się niedorzeczne lub nieistotne dla współczesnej wrażliwości.
⬤ Zewnętrzny wygląd książki jest uważany za nieatrakcyjny i może zniechęcić początkowe zainteresowanie.
⬤ Niektóre dyskusje mogą wydawać się esencjalistyczne lub zbędne w dzisiejszym kontekście.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Edmund Burke: A Philosophical Enquiry Into the Origin of Our Ideas of the Sublime and Beautiful

Zawartość książki:

W swoim Dociekaniu - które zostało opisane jako z pewnością jeden z najważniejszych dokumentów estetycznych, jakie stworzyła osiemnastowieczna Anglia - młody Burke przedstawił systematyczną analizę "wzniosłości" i "piękna", wraz z charakterystyczną terminologią, która służyła wyrażeniu pewnych aspektów zmieniającej się wrażliwości jego czasów.

Wprowadzenie śledzi główne źródła pomysłów Burke'a i określa naturę jego oryginalności. Największa część wstępu redaktora analizuje jednak wpływ Dociekań.

Główni pisarze, tacy jak Johnson, Wordsworth i Thomas Hardy, malarze, tacy jak Fuseli i Mortimer, oraz krytycy, tacy jak Diderot, Lessing i Kant, a także wiele innych pomniejszych postaci, rozpoznali nowe spostrzeżenia Burke'a i w różnym stopniu je przyswoili. Drugie wydanie, poprawione przez samego Burke'a, zawiera kopię tekstu, w tym zmiany między pierwszym a drugim wydaniem.