Dziwny cud: Zamknięcie metafizyki i otwarcie zachwytu

Opinie czytelników

„Strange Wonder” Mary-Jane Rubenstein porusza złożone idee filozoficzne, w szczególności czerpiąc z Heideggera i dekonstrukcjonizmu, koncentrując się na różnych myślicielach, takich jak Levinas i Derrida. Podczas gdy wielu czytelników uważa książkę za oryginalną i wnikliwą, zauważają oni również trudną naturę jej prozy, która może zniechęcić niektórych czytelników.

Książka jest dobrze zbadana i przedstawia oryginalne i dogłębne idee związane z dekonstrukcjonizmem. Czytelnicy doceniają intelektualną głębię i bogactwo treści, a niektórzy przyznają, że podczas lektury doświadczyli wzrostu zrozumienia.

Proza jest uważana za niepotrzebnie trudną i zbyt złożoną, wymagającą znacznego wysiłku, aby ją zrozumieć. Niektórzy czytelnicy wyrażali frustrację żargonem i brakiem wskazówek kontekstowych, przez co proces czytania wydawał się żmudny.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Strange Wonder: The Closure of Metaphysics and the Opening of Awe

Zawartość książki:

Strange Wonder konfrontuje ambiwalentną relację zachodniej filozofii z platońskim „cudem”, który ujawnia dziwność codzienności. Z jednej strony mówi się, że ten cud jest źródłem całej filozofii.

Z drugiej strony, jest on kojarzony z rodzajem ignorancji, która powinna zostać ugaszona tak szybko, jak to możliwe. Starając się przekształcić nieokreśloność cudu w pewność i obliczalność, filozofia paradoksalnie zabezpiecza się kosztem własnego stanu możliwości. Strange Wonder lokalizuje ponowne otwarcie pierwotnej niepewności zachwytu w pracach Martina Heideggera, dla którego zachwyt jest najpierw doświadczany jako szok z powodu bezpodstawności rzeczy, a następnie jako zdumienie, że rzeczy jednak są.

Mary-Jane Rubenstein śledzi ten podwójny ruch w myśli Emmanuela Levinasa, Jeana-Luca Nancy'ego i Jacques'a Derridy, ostatecznie tematyzując zdziwienie jako niesamowite, straszne otwarcie, które wystawia myślenie na dewastację, a także transformację. Studium Rubensteina pokazuje, że cud ujawnia niezwykłość w zwyczajności i poprzez nią, a zatem jest kluczowy dla zadania ponownego wyobrażenia sobie politycznego, religijnego i etycznego terenu.