Dziura w świecie: Odnajdywanie nadziei w rytuałach żałoby i uzdrawiania

Opinie czytelników

Książka zgłębia temat żałoby poprzez osobistą narrację i badania nad historycznymi rytuałami żałobnymi, zapewniając pocieszenie i towarzystwo czytelnikom zmagającym się ze stratą. Autorka, Amanda Held Opelt, oferuje szczerą i wrażliwą refleksję na temat własnej podróży w żałobie, jednocześnie zapraszając czytelników do zaangażowania się we wspólne praktyki i spostrzeżenia z różnych kultur.

Książka jest pięknie napisana, szczera i autentyczna, zapewniając pocieszające towarzystwo dla osób pogrążonych w żałobie. Oferuje głęboki wgląd w rytuały żałoby, pomagając czytelnikom poczuć się zrozumianym i mniej samotnym. Wykorzystanie przez autora osobistej narracji splecionej z badaniami historycznymi sprawia, że jest to fascynująca lektura. Wiele osób poleca tę książkę jako źródło informacji dla każdego, kto doświadcza żałoby lub chce wspierać innych w żałobie.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że omawiane rytuały mogą nie współgrać ze wszystkimi, potencjalnie ograniczając ich zastosowanie. Dodatkowo, osoby niezaznajomione z żałobą lub nie doświadczające jej obecnie mogą uznać książkę za mniej istotną. W kilku recenzjach zauważono również, że choć zgłębianie żałoby jest cenne, może skłonić niektórych czytelników do głębokich i trudnych refleksji emocjonalnych.

(na podstawie 74 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Hole in the World: Finding Hope in Rituals of Grief and Healing

Zawartość książki:

W surowej i inspirującej refleksji na temat żałoby, pogrążona w żałobie siostra przetwarza swoją osobistą historię straty, badając historię zwyczajów związanych z żałobą.

Kiedy Amanda Held Opelt doświadczyła sezonu strat - w tym trzech poronień i nieoczekiwanej śmierci swojej siostry, bestsellerowej pisarki New York Timesa Rachel Held Evans - stanęła w obliczu smutku, z którym nie wiedziała, jak się zmierzyć. Opelt starała się poradzić sobie ze smutkiem i zaakceptować rzeczywistość bólu na świecie. Zmagała się również z nieoczekiwanie trudnymi pytaniami: Co to znaczy prawdziwie i dobrze przeżywać żałobę? Dlaczego tak trudno jest iść dalej? Dlaczego moja wiara nie przygotowała mnie na tego rodzaju ból? I co powinnam teraz zrobić?

Jej poszukiwania odpowiedzi doprowadziły ją do odkrycia, że minione pokolenia przyjęły rytuały, które służyły jako naczynia na ból i pomagały w procesie żałoby i uzdrawiania. Dziś wiele z tych tradycji zostało utraconych, ponieważ praktyka religijna zanika, kultury się łączą, śmierć jest odkażana, a ból jest unikany. W tym surowym i autentycznym pamiętniku o żałobie, Opelt bada historię ludzkich praktyk żałoby i tego, jak poprzednie pokolenia podróżowały przez okresy cierpienia. Bada rytuały i zwyczaje związane z żałobą z różnych kultur, w tym

⬤  irlandzką tradycję płaczu lub zawodzenia w smutku, która uczy ją, że uzdrowienie może rozpocząć się tylko wtedy, gdy zanurzymy się w naszym smutku.

⬤  wiktoriańska tradycja fotografii pośmiertnych i to, jak staramy się przypomnieć sobie ukochaną osobę taką, jaką była.

⬤  żydowska tradycja zasiadania w sziwie, która przypomina jej o odpoczynku w sile jej społeczności, nawet gdy Bóg czuje się nieobecny.

⬤  tradycja ubioru żałobnego, który na pewien czas oddziela pogrążonych w żałobie od społeczeństwa, dając im przestrzeń do uczczenia żałoby.

W miarę jak Opelt zgłębia każdą praktykę związaną z żałobą, daje jej to ramy do radzenia sobie z własnym bólem. Dzieli się tym, jak pomimo jej wątpliwości i gniewu, Bóg spotkał ją pośród smutku i smucił się razem z nią, i pokazuje, że kiedy uważnie i uczciwie zajmujemy się naszymi stratami, jesteśmy w stanie zwiększyć naszą zdolność do miłości, wiary i uzdrowienia.