Dziura w świecie: Odnajdywanie nadziei w rytuałach żałoby i uzdrawiania

Opinie czytelników

Książka stanowi intymną eksplorację żałoby, łącząc osobiste doświadczenia, kontekst historyczny i różne rytuały kulturowe. Oferuje pocieszenie i potwierdzenie dla tych, którzy doświadczają straty, podkreślając znaczenie wspólnych praktyk żałoby i własnych spostrzeżeń autorki podczas jej podróży.

Pisanie jest pięknie wykonane i przystępne, zapewniając pocieszającą obecność czytelnikom w żałobie. Dogłębnie bada znaczenie rytuałów żałoby, popartych dokładnymi badaniami i osobistymi opowieściami. Wielu recenzentów chwali jej autentyczność, wrażliwość i poczucie, że nie jest się osamotnionym w przeżywaniu żałoby. Jest to książka polecana zarówno osobom w żałobie, jak i tym, którzy chcą lepiej wspierać innych w ich żałobie.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać pewne rytuały związane z żałobą za mniej istotne lub zbyt odległe od ich osobistych doświadczeń. Kilku recenzentów wspomniało, że chociaż książka zawiera cenne spostrzeżenia, niektóre rozdziały wydają się mniej dogłębne niż inne. Ponadto odniesienia do tradycji judeochrześcijańskich mogą wymagać pewnej podstawowej wiedzy na temat wiary, co może nie odpowiadać wszystkim odbiorcom.

(na podstawie 74 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Hole in the World: Finding Hope in Rituals of Grief and Healing

Zawartość książki:

W surowej i inspirującej refleksji na temat żałoby - wybranej przez Publishers Weekly jako jedna z najlepszych książek roku - pogrążona w żałobie siostra przetwarza swoją osobistą historię straty, badając historię zwyczajów związanych z żałobą.

Kiedy Amanda Held Opelt doświadczyła sezonu strat - w tym trzech poronień i nieoczekiwanej śmierci swojej siostry, bestsellerowej pisarki New York Timesa Rachel Held Evans - stanęła w obliczu smutku, z którym nie wiedziała, jak się zmierzyć. Opelt starała się poradzić sobie ze smutkiem i zaakceptować rzeczywistość bólu na świecie. Zmagała się również z nieoczekiwanie trudnymi pytaniami: Co to znaczy prawdziwie i dobrze przeżywać żałobę? Dlaczego tak trudno jest iść dalej? Dlaczego moja wiara nie przygotowała mnie na taki ból? I co powinnam teraz zrobić?

Poszukiwanie odpowiedzi doprowadziło ją do odkrycia, że minione pokolenia przyjęły rytuały, które służyły jako naczynia na ból i pomagały w procesie żałoby i uzdrawiania. Dziś wiele z tych tradycji zostało utraconych, ponieważ praktyka religijna zanika, kultury się łączą, śmierć jest odkażana, a ból jest unikany.

W tym surowym i autentycznym pamiętniku o żałobie, Opelt bada historię ludzkich praktyk żałoby i tego, jak poprzednie pokolenia podróżowały przez okresy cierpienia. Bada rytuały i zwyczaje związane z żałobą z różnych kultur, w tym: ⬤  irlandzką tradycję płaczu, czyli zawodzenia w żałobie.

⬤  irlandzką tradycję płaczu lub zawodzenia w smutku, która uczy ją, że uzdrowienie może rozpocząć się tylko wtedy, gdy zanurzymy się w naszym smutku.

⬤  wiktoriańska tradycja fotografii pośmiertnych i to, jak staramy się przypomnieć sobie ukochaną osobę taką, jaka była.

⬤  żydowska tradycja zasiadania w sziwie, która przypomina jej o odpoczynku w sile jej społeczności, nawet gdy Bóg czuje się nieobecny.

⬤  tradycja ubioru żałobnego, który na pewien czas oddziela pogrążonych w żałobie od społeczeństwa, dając im przestrzeń do uczczenia żałoby.

Gdy Opelt bada każdą praktykę żałobną, daje jej to ramy do radzenia sobie z własnym bólem. Opowiada o tym, jak pomimo jej wątpliwości i gniewu, Bóg spotkał się z nią w środku smutku i smucił się razem z nią, i pokazuje, że kiedy uważnie i szczerze zajmujemy się naszymi stratami, jesteśmy w stanie zwiększyć naszą zdolność do miłości, wiary i uzdrowienia.