Dziennik więzienny tom III - Niebo

Opinie czytelników

Recenzje książki „Heaven: A Prison Diary, Volume 3” odzwierciedlają mieszane reakcje, podkreślając zarówno uznanie dla wglądu w system więziennictwa, jak i rozczarowanie tempem i emocjonalną głębią książki w porównaniu do jej poprzedników. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali dziennik za pouczający i pouczający, rzucający światło na niesprawiedliwość systemu karnego, inni uważali, że jest on przeciągany i brakuje mu cech, których oczekiwali.

Dobrze napisany, łatwy w czytaniu, interesujący wgląd w system więziennictwa, humorystyczne aspekty, otwierające oczy na temat życia w więzieniu i niesprawiedliwości, angażujące postacie i pouczające o resocjalizacji i kwestiach społecznych.

Kolejne części wydają się powtarzalne, miejscami akcja się wlecze, niektórzy czytelnicy uznali ją za przygnębiającą lub irytującą, brakowało zakończenia niektórych wątków, a kilku skrytykowało nieścisłości faktograficzne.

(na podstawie 464 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Prison Diary Volume III - Heaven

Zawartość książki:

Dzień 115 Sobota, 10 listopada 2001 6:38 To wszystko gra. Jestem beznadziejnie nieszczęśliwy, przygnębiony i załamany.

Uśmiecham się, gdy jestem na dnie, śmieję się, gdy nie widzę humoru, pomagam innym, gdy sam potrzebuję pomocy. Jestem sam. Gdybym choć przez chwilę pokazał, przez co przechodzę, następnego dnia musiałbym przeczytać szczegóły w jakimś tabloidzie.

Wszystko, co robię, to tylko telefon od zaprzyjaźnionego dziennikarza z otwartą książeczką czekową. Nie wiem, gdzie znalazłem siłę, by utrzymać tę fasadę i nigdy nie załamać się w niczyjej obecności.

Ostatni tom dzienników więziennych Jeffreya Archera obejmuje okres od jego przeniesienia z Wayland do ostatecznego zwolnienia warunkowego w lipcu 2003 roku. Zawiera szokującą relację z traumatycznego okresu spędzonego w osławionym więzieniu Lincoln i wydarzeń, które doprowadziły do jego uwięzienia, a także rzuca światło na system, który jest bliski załamania.

Opowiedziana z humorem, współczuciem i szczerością, kończy się prowokującym do myślenia manifestem, który powinien być oklaskiwany zarówno przez establishment, jak i populację więzienną.