Dzieci Henryka VIII

Opinie czytelników

Książka „The Children of Henry VIII” autorstwa Johna Guya oferuje pouczający przegląd osobistej i politycznej dynamiki otaczającej dzieci Henryka VIII, koncentrując się przede wszystkim na Marii I, Elżbiecie I, Edwardzie VI i Henryku Fitzroyu. Chociaż jest dobrze napisana i przystępna, wielu recenzentów zauważyło jej zwięzłość i brak głębi w niektórych obszarach.

⬤ Polecana osobom zainteresowanym historią Tudorów. # Informacyjna i łatwa w czytaniu, dzięki czemu jest odpowiednia dla początkujących.
⬤ Szczegółowa eksploracja wychowania i edukacji dzieci Henryka.
⬤ Przejrzysta narracja obejmująca dynamikę między rodzeństwem i ich kontekst polityczny.
⬤ Oferuje nowe spojrzenie na postacie takie jak Henryk Fitzroy i mniej znane aspekty rodziny Henryka VIII.

⬤ Książka jest uważana za zbyt wąską, aby kompleksowo omówić temat, a wielu chciało więcej głębi i szczegółów.
⬤ Niektórzy recenzenci uważali, że jest ona powierzchowna i nie oddaje w pełni złożoności wydarzeń historycznych.
⬤ Niektóre sekcje, szczególnie dotyczące Elżbiety I, były postrzegane jako pośpieszne i pozbawione dokładnej eksploracji.
⬤ Kilku krytyków zauważyło suchy ton w niektórych częściach, szczególnie w wyliczaniu wydarzeń lub prezentów.

(na podstawie 71 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Children of Henry VIII

Zawartość książki:

Za fasadą polityki i parad na dworze Tudorów krył się rodzinny dramat.

Nic nie napędzało Henryka VIII, najbogatszego i najpotężniejszego króla Anglii, bardziej niż spłodzenie prawowitego męskiego potomka, a tym samym utrwalenie jego dynastii. W tym celu poślubił sześć żon, stał się przedmiotem najgłośniejszej sprawy rozwodowej XVI wieku i zerwał z papieżem, a wszystko to w epoce międzynarodowej rywalizacji i wojen, niepokojów społecznych oraz rosnącej nietolerancji i niezgody religijnej.

Henryk spłodził czworo dzieci, każde z inną matką. Ich wzajemne relacje były często naznaczone zazdrością, wzajemną nieufnością, rywalizacją rodzeństwa, a nawet nienawiścią. Ich charaktery, obdarzone bystrym rozumem i silną wolą, zostały częściowo zdefiniowane przez otrzymane wykształcenie, a częściowo przez wydarzenia, na które nie mieli wpływu.

Henry Fitzroy, książę Richmond, choć uznany za syna króla, nigdy nie mógł zapomnieć o swojej nieślubności. Edward zmarł, gdy był jeszcze nastolatkiem, desperacko spiskując, by wykluczyć swoje przyrodnie siostry z tronu. Świat Marii został zburzony przez rozwód jej matki i jej własne nieszczęśliwe małżeństwo. Elżbieta odniosła największy sukces, ale także miała najwięcej szczęścia. Mimo to żyła ze świadomością, że jej ojciec nakazał egzekucję jej matki, często bała się o własne życie i nigdy nie mogła poślubić jedynego mężczyzny, którego naprawdę kochała.

Dzieci Henry'ego ubóstwiały swojego ojca, nawet jeśli różniły się radykalnie co do tego, jak utrwalić jego dziedzictwo. Aby opowiedzieć ich historie, John Guy powraca do archiwów, czerpiąc z szerokiej gamy współczesnych zapisów, osobistych listów i relacji z pierwszej ręki.