The Twenty-Second Amendment and the Limits of Presidential Tenure: A Tradition Restored
Przez prawie półtora wieku Amerykanie żyli zgodnie z potężną tradycją, zgodnie z którą żaden prezydent nie sprawował urzędu dłużej niż przez dwie kadencje.
Potem przyszedł Franklin Delano Roosevelt, ograniczony zwyczajem, ale nie prawem, który wygrał trzecią kadencję w 1940 roku i czwartą w 1944 roku. Wierząc, że złamana norma zostanie ponownie naruszona, kontrolowany przez Republikanów osiemdziesiąty Kongres podjął działania w celu jej przywrócenia, uchwalając w 1947 r.
zmianę konstytucji w celu sformalizowania bezwzględnego ograniczenia kadencji prezydenta. Ratyfikowana w 1951 r. Dwudziesta Druga Poprawka stworzyła lame-duck z każdego urzędującego przez dwie kadencje od czasów Trumana i miała ogromny wpływ na instytucję prezydencji, politykę publiczną i politykę krajową.
Krytycy uważają, że poprawka umniejsza urząd prezydencki; jednak Martin B. Gold twierdzi, że służy ona utrzymaniu kontroli i równowagi kluczowych dla amerykańskiej konstytucji, analizując prezydentów i limity kadencji, od ożywionych debat w Konwencji Konstytucyjnej, roli zwyczaju w niepisanej konstytucji i samej Dwudziestej Drugiej Poprawce.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)