„Dwie dusze niestety": Dwie osobowości Junga i tworzenie psychologii analitycznej

Opinie czytelników

Książka zagłębia się w złożoność dwóch osobowości Junga, analizując wzajemne oddziaływanie między nimi i kwestionując ustalone koncepcje jungowskie. Jest chwalona za swoją głębię i przejrzystość, zapraszając czytelników do zniuansowanej eksploracji pracy Junga.

Książka jest dobrze napisana i przystępna, zapewniając wyrafinowany i zrównoważony pogląd na teorie Junga. Zwraca uwagę na pomijane aspekty życia i pracy Junga, w szczególności dotyczące wpływu kobiet, i zachęca czytelników do rozważenia bardziej relacyjnej perspektywy.

Książka może prowadzić do mrocznych niepewności, ponieważ eksploracja pomysłów Junga przez autora może zdestabilizować niektóre fundamentalne koncepcje, potencjalnie pozostawiając czytelników kwestionujących ustalone teorie bez jasnych rozwiązań.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

'Two Souls Alas': Jung's Two Personalities and the Making of Analytical Psychology

Zawartość książki:

W swoim pamiętniku Memories Dreams Reflections Carl Jung mówi nam, że jako dziecko miał doświadczenie posiadania dwóch osobowości. "Two Souls Alas" to pierwsza książka, która sugeruje, że doświadczenie Junga związane z trudną dynamiką między tymi dwiema osobowościami nie tylko informuje o podstawowych zasadach stojących za rozwojem modelu psychologicznego Junga, ale także podkreśla teorię i praktykę psychologii analitycznej jako całości.

Mark Saban zasugerował, że to, co Jung wziął ze swojego doświadczenia wewnętrznego podziału, było zasadą, że zdrowie psychiczne zależy od unikania jednostronności - przykazania, które leży u podstaw przełomowego pojęcia indywiduacji Junga. W praktyce proces ten wymaga ciągłego powtarzania, że każda jednostronna pozycja, podejście lub przekonanie jest napięte z konfliktową "przeciwną" pozycją, aby można było osiągnąć trzecią pozycję, która wykracza poza obie wcześniejsze pozycje.

W drugiej części książki Saban podejmuje tę zasadę i wykorzystuje ją do przeprowadzenia wewnętrznej krytyki psychologii analitycznej zapisanej w Dziełach zebranych Junga. Sugeruje on, że na niektórych arenach jednostronność Junga - w szczególności jego uporczywa tendencja do nadawania priorytetu wewnętrznemu wymiarowi pracy psychologicznej i bagatelizowania lub ignorowania wymiaru zewnętrznego - podważyła zdolność Junga do pełnego podążania za "logiką" dwóch osobowości. Saban twierdzi, że w rezultacie psychologia analityczna nie znalazła stanowiska, z którego mogłaby twórczo angażować się w sprawy polityczne, społeczne i historyczne.

Książka ta otwiera nowy kierunek dla psychologii postjungowskiej i wskazuje kilka sposobów, w jakie, podążając za logiką dwóch osobowości, można zacząć korygować jednostronność, która od dawna kładzie się cieniem na psychologii jungowskiej.