Dwa tygodnie w południowym słońcu

Opinie czytelników

Książka stanowi wciągające i pełne humoru spojrzenie na Festiwal Filmowy w Cannes, prezentując wyjątkowe spostrzeżenia Rogera Eberta i jego umiejętność opowiadania historii. Czytelnicy uważają ją za przyjemną lekturę, która oddaje istotę festiwalu i kultury filmowej.

⬤ Niesamowity i wciągający tekst
⬤ humorystyczny i wnikliwy
⬤ zapewnia autentyczną, wewnętrzną perspektywę na Cannes
⬤ zabawne historie i spostrzeżenia filmowe
⬤ sprawia wrażenie wakacyjnej lektury z osobistym akcentem.

⬤ Niektóre historie są nieco chaotyczne
⬤ brakuje uporządkowanej narracji
⬤ mogą być mniej wpływowe dla czytelników niezaznajomionych z Cannes lub festiwalami filmowymi.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Two Weeks in the Midday Sun

Zawartość książki:

Roger Ebert, przez dziesięciolecia będący wzorem krytyki filmowej, dzięki swojemu humorowi, bystrości i bezsensownemu kciukowi, osiągnął sławę, której prawdopodobnie nigdy nie dorówna. Jego niestrudzonych komentarzy bardzo brakuje od czasu jego śmierci, ale na szczęście, oprócz gór codziennych recenzji, Ebert pozostawił po sobie również spuściznę lirycznych, długich tekstów. Dzięki Two Weeks in the Midday Sun możemy nie tylko przyjrzeć się Ebertowi jako człowiekowi, ale także zajrzeć za kulisy jednego z najbardziej efektownych i osobliwych rytuałów filmowych: Festiwalu Filmowego w Cannes.

Bardziej o ludziach niż o filmach, ta książka jest intymną, dziwaczną i dowcipną relacją z parady osobistości uczestniczących w festiwalu w 1987 roku - dwunastym festiwalu Eberta i czterdziestej rocznicy tego wydarzenia. Wspaniały gawędziarz z doskonałym wyczuciem tempa, Ebert przedstawia lekkie przemyślenia na temat swojej codziennej rutyny i kłopotów z komputerem obok poważniejszych refleksji na temat reżyserów, takich jak Fellini i Coppola, scenarzystów, takich jak Charles Bukowski, aktorów, takich jak Isabella Rossellini i John Malkovich, bardzo amerykański agent prasowy i społeczny rewolucjonista Billy „Silver Dollar” Baxter oraz stylowo zanurzone dekolty z przeszłości. Komentuje również trajektorię samego festiwalu i „ogromne szczęście” siedzenia, anonimowego i cichego, w zwykłej francuskiej kawiarni. I oczywiście opowiada o filmach.

Ilustrowana uroczymi szkicami Eberta z festiwalu i zawierająca zarówno nową przedmowę Martina Scorsese, jak i nowe postscriptum Eberta o pełnej wydarzeń kolacji ze Scorsese w Cannes w 1997 roku, Two Weeks in the Midday Sun to mały skarb, okno na umysł tego konesera krytyki i satyry, człowieka zawsze tak zabawnego, tak niefrasobliwego, tak całkowicie, nieskrępowanie sobą.