Duszenie Osi: Walka o kontrolę nad Morzem Śródziemnym podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Opinie użytkowników książki podkreślają debatę na temat skuteczności alianckiej kampanii przeciw okrętom na Morzu Śródziemnym podczas II wojny światowej. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą autora za przedstawienie jasnego argumentu popartego dokładnymi badaniami i skuteczną narracją, inni krytykują książkę za nieścisłości faktograficzne i błędne interpretacje wydarzeń historycznych, ostatecznie kwestionując główną tezę.

Książka jest metodycznie zbadana, ze zwięzłą narracją, która jest bardzo czytelna. Przedstawia przekonujący argument dotyczący wpływu alianckiego zakazu na linie zaopatrzeniowe Osi i zawiera przydatne mapy, grafiki i zdjęcia. Jest godna polecenia dla studentów II wojny światowej.

Krytycy twierdzą, że teza jest błędna i oparta na przestarzałych lub błędnie przedstawionych faktach. Pojawiają się twierdzenia o nieścisłościach dotyczących istotnych wydarzeń, takich jak zatopienie tankowców, a wnioski autora dotyczące skuteczności kampanii przeciw okrętom nie są zgodne z nowszymi analizami, co może prowadzić do mylących interpretacji historii.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Strangling the Axis: The Fight for Control of the Mediterranean During the Second World War

Zawartość książki:

Jest to poważna ponowna ocena przyczyn zwycięstwa aliantów w II wojnie światowej w regionie Morza Śródziemnego.

Opierając się na unikalnym zakresie wielonarodowych materiałów źródłowych, Richard Hammond pokazuje, w jaki sposób zdolność aliantów do przejęcia kontroli nad kluczowymi szlakami morskimi i zatopienia dużych ilości wrogiej żeglugi odmówiła siłom Osi w Afryce Północnej kluczowych dostaw i okazała się kluczowa dla zapewnienia ostatecznego zwycięstwa. Co więcej, sama skala strat w żegludze Osi przewyższała ich zdolności przemysłowe, co doprowadziło do załamania się pozycji Osi na kluczowych terytoriach utrzymywanych dzięki zaopatrzeniu morskiemu, takich jak Sardynia, Korsyka i wyspy Morza Egejskiego.

W związku z tym Hammond pokazuje, w jaki sposób kampania przeciwko żegludze na Morzu Śródziemnym była punktem zwrotnym, wokół którego obracała się strategia w tym teatrze, oraz istotnym czynnikiem umożliwiającym ostateczne zwycięstwo aliantów w tym regionie.