Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Drifting into Darien” autorstwa Janisse Ray otrzymuje w większości pozytywne recenzje za poetycki styl pisania i tematy środowiskowe, podkreślające zarówno piękno rzeki Altamaha, jak i znaczenie jej ochrony. Recenzenci doceniają głęboki związek Ray z rzeką i jej pouczającą narrację, która przeplata osobiste doświadczenia z ekologicznymi spostrzeżeniami. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że druga część książki zbytnio przesuwa się w kierunku dyskusji ekologicznych i politycznych, co umniejsza aspekt przygodowy.
Zalety:Wciągający styl pisania, silny osobisty związek z rzeką Altamaha, informacje na temat historii naturalnej i kwestii środowiskowych, zachęca do działania na rzecz ochrony przyrody, dobrze zorganizowane i przyjemne opowiadanie historii.
Wady:Niektóre fragmenty wydają się styczne lub polityczne, brakuje analizy postaci, późniejsze części mogą nie spodobać się tym, którzy szukają ciągłej narracji o podróży rzeką.
(na podstawie 28 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Drifting into Darien: A Personal and Natural History of the Altamaha River
Zawartość książki:
Janisse Ray była niemowlęciem w ramionach, gdy łódź zbudowana przez jej ojca pękła i zatonęła w potężnej rzece Altamaha. Ukryta w kamizelce ratunkowej, wypłynęła na piaszczystą łachę, gdy łódź zniknęła z pola widzenia. Ten pierwszy chrzest rozpoczął trwającą całe życie relację z oszałamiającą i potężną rzeką, której prawie nikt nie zna.
Altamaha wznosi się mrocznie i tajemniczo w południowo-wschodniej Georgii. Jest głęboka i szeroka, otoczona bagnami. Jej korytarz zawiera niezwykłą różnorodność biologiczną, w tym wiele rzadkich i zagrożonych gatunków, co skłoniło Nature Conservancy do uznania jej za jedno z ostatnich wspaniałych miejsc na świecie.
Altamaha to rzeka Ray i od dzieciństwa marzyła o przepłynięciu jej całej długości do miejsca, w którym wpada do morza. Drifting into Darien zaczyna się od relacji z ostatecznego odbycia tej podróży, przechodząc do medytacji na temat wielu sposobów, w jakie akceptujemy świat, który zawiera zarówno dobro, jak i zło. Z pochwałą, kąśliwą satyrą i nadzieją, Ray kontempluje transformację i z każdą stroną próbuje spokojnie osiedlić się w teraźniejszości.
Upamiętniając historię, która obejmuje wycinkę lasów, Ray celebruje "kulturę, która wyrosła z płaskich lasów, co wymagało rozsądnego wykorzystania natury". Na próżno wypatruje dzięcioła słoniowego, ale równie chętnie widzi którykolwiek z zagrożonych gatunków występujących w dorzeczu rzeki: małż kolczasty, ostrygojad amerykański, mięta Radforda, Alabama milkvine. Książka bada zarówno potrzebę, jak i możliwości ochrony rzeki oraz otaczających ją lasów i terenów podmokłych. Podobnie jak w swojej przełomowej książce Ecology of a Cracker Childhood, Ray pisze o swojej ukochanej rzece, która jest zarówno historią społeczną, jak i historią naturalną, rozumiejąc te dwa elementy jako nierozłączne, szczególnie w wiejskim zakątku Georgii, który zna najlepiej. Ray szuka mądrości i znajduje rzekę.
