Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Drunk-ish” autorstwa Stefanie Wilder-Taylor to osobisty pamiętnik, który oferuje humorystyczną, ale szczerą refleksję na temat uzależnienia i trzeźwości. Wielu czytelników docenia przystępny sposób opowiadania historii i zdolność autorki do łączenia humoru z poważnymi tematami związanymi z alkoholem. Książka szczególnie dobrze trafia do osób, które mają podobne doświadczenia, podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają, że zbytnio skupia się na osobistych zmaganiach z dziećmi, a nie na alkoholu. Niektórzy krytycy wspominają o kwestiach związanych z wersją audiobooka.
Zalety:⬤ Szczera i odważna narracja. # Humorystyczny tekst, który równoważy powagę z lekkością.
⬤ Relatywne doświadczenia dla tych, którzy kwestionują swój związek z alkoholem.
⬤ Wciągająca i dobrze napisana proza.
⬤ Pozytywne recenzje od osób na odwyku lub doświadczających trzeźwości.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uznali audiobook za drewniany i nieangażujący.
⬤ Kilku krytyków uznało, że książka nadmiernie skupia się na kwestiach rodzicielskich.
⬤ Pojawiły się wzmianki o użalaniu się nad sobą, które niektórzy uznali za rozczarowujące.
⬤ Niewielka liczba czytelników nie uznała treści za pomocną w ich osobistej podróży.
(na podstawie 69 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Drunk-Ish: A Memoir of Loving and Leaving Alcohol
Zawartość książki:
Od autorki Sippy Cups Are Not for Chardonnay, przezabawnie szczerej i odświeżająco szczerej relacji z podróży Stefanie Wilder-Taylor do zerwania z alkoholem na dobre Kiedy Stefanie Wilder-Taylor została matką, możliwość łączenia się z innymi mamami przy drinku lub delektowania się kieliszkiem wina pod koniec stresującego dnia wydawała się potwierdzeniem życia. Od mikstur z szafki z alkoholem w liceum, przez shoty z tequilą we wczesnych czasach komedii stand-upowej, po wino ze sklepu spożywczego w młodym macierzyństwie, alkohol był przyprawą, która mogła nadać niemal każdej czynności więcej smaku.
Drink natychmiast łagodził obyczaje i sprawiał, że nawet najtrudniejszy przeciwnik (czy to trudny tłum w klubie komediowym, czy osądzająca mama z PTA) był nie tylko znośny, ale i zabawny. Z biegiem lat Stefanie zastanawia się, czy jej relacja z alkoholem różni się od relacji innych ludzi. Czy wszyscy inni zmagają się z takimi trudnościami? Czy oglądanie "Kawalera" bez kieliszka białego wina jest w ogóle legalne? Spędziwszy całe życie zmagając się z pytaniem, czy jest "prawdziwą" alkoholiczką, pewnego wieczoru Stefanie zbliża się do krawędzi utraty wszystkiego.
Cudem wychodzi z tego bez szwanku i postanawia, że nie musi zanurzać się aż do stereotypowego dna, zanim zdecyduje się przestać pić; jeśli trzeźwość poprawi jej życie, to jest to wystarczający powód, by rzucić picie. Wspomnienia Stefanie to czuły i zabawny list pożegnalny do ukochanej, ale toksycznej przyjaciółki.
