Drugi cyfrowy zwrot: Projektowanie poza inteligencją

Opinie czytelników

Książka została ogólnie dobrze przyjęta, chwalona za czytelność i intrygę, i służy jako przydatne odniesienie do celów akademickich. Istnieją jednak pewne negatywne recenzje wskazujące na rozczarowanie.

Łatwa w czytaniu, intrygująca, doskonałe odniesienie do studiów w dziedzinie architektury i technologii.

Niektórzy klienci wyrazili niezadowolenie i rozczarowanie.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Second Digital Turn: Design Beyond Intelligence

Zawartość książki:

Pierwszy cyfrowy zwrot w architekturze zmienił nasze sposoby tworzenia.

Drugi zmienia nasz sposób myślenia.

Prawie pokolenie temu, wczesne oprogramowanie do komputerowego wspomagania projektowania i produkcji (CAD/CAM) zrodziło styl gładkich i zakrzywionych linii i powierzchni, które nadały widoczną formę pierwszej erze cyfrowej i pozostawiły niezatarty ślad na współczesnej architekturze. Ale dzisiejsza inteligentna architektura cyfrowa nie wygląda już w ten sposób. W książce The Second Digital Turn Mario Carpo wyjaśnia, że dzieje się tak dlatego, że zawody projektowe pogodziły się z nowym rodzajem narzędzi cyfrowych, które przyjęły - nie są to już narzędzia do tworzenia, ale narzędzia do myślenia. Na początku lat 90. XX wieku projektanci jako pierwsi wyczuli i zinterpretowali nową logikę techniczną ery cyfrowej: cyfrowa masowa personalizacja (wykorzystanie narzędzi cyfrowych do masowej produkcji odmian bez dodatkowych kosztów) zmieniła już sposób, w jaki produkujemy i konsumujemy prawie wszystko, a ta sama technologia zastosowana w handlu jako całości zwiastuje teraz nowe społeczeństwo bez skali - społeczeństwo płaskich kosztów krańcowych, w którym większe rynki nie sprawią, że cokolwiek będzie tańsze. Bezprecedensowa moc obliczeniowa sprzyja dziś także nowemu rodzajowi nauki, w którym przewidywanie może opierać się na zwykłym wyszukiwaniu informacji, a znajdowanie form za pomocą symulacji i optymalizacji może zastąpić dedukcję na podstawie wzorów matematycznych.

Projektanci od jakiegoś czasu bawią się myśleniem maszynowym i uczeniem maszynowym, a pozornie niezgłębiona złożoność fizycznych kształtów, które teraz tworzą, już wyraża nową formę sztucznej inteligencji, poza tradycją współczesnej nauki i obcą organicznej logice naszego umysłu.