Drogi do Quoz: Amerykańska podróż

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Roads to Quoz” autorstwa Williama Leasta Heat-Moona są mieszane, niektórzy czytelnicy lubią jego charakterystyczny styl i obserwacje, podczas gdy inni uważają książkę za mniej wciągającą i zbyt złożoną. Wielu docenia eksplorację mniej znanych miejsc i zabawne anegdoty, ale pojawiają się krytyki dotyczące rozwlekłej struktury i nadmiernego użycia niejasnego słownictwa. Ogólnie rzecz biorąc, podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają, że jest to godna kontynuacja „Blue Highways”, inni uważają, że nie jest ona wystarczająca.

⬤ Wciągający i zabawny styl pisania.
⬤ Bogate obserwacje mniej znanych miejsc i ciekawych postaci.
⬤ Pouczająca i refleksyjna na temat amerykańskiej kultury.
⬤ Niektórzy czytelnicy doceniają humor i głębię wglądu w unikalne doświadczenia.

⬤ Rambling i mniej skoncentrowana narracja w porównaniu do poprzednich dzieł, takich jak „Blue Highways”.
⬤ Nadmierne użycie niejasnego i złożonego słownictwa, które zakłóca płynność czytania.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej jasności i kierunku.
⬤ Mieszane uczucia co do rozwoju postaci i spójności tematycznej.

(na podstawie 71 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Roads to Quoz: An American Mosey

Zawartość książki:

Około ćwierć wieku temu nieznany wędrowiec William Least Heat-Moon napisał książkę zatytułowaną Blue Highways. Była to książka podróżnicza jak żadna inna, książka, która ujawniła, że jej autor jest kronikarzem o rzadkim geniuszu językowym i empatii, słuchaczem, który wiedział, że małe miejsca mogą oferować największe niespodzianki.

Heat-Moon, napisał jeden z czytelników, był pisarzem podróżniczym, tak jak Faulkner był historykiem kraju. Road to Quoz to długo oczekiwany powrót Heat-Moon na amerykańskie bezdroża.

Jest to liryczna, zabawna i magicznie opowiedziana kronika amerykańskiego przejścia, podróż do serca narodu niemal desperacko poszukującego znaczenia poza konsumpcjonizmem i samouwielbieniem, książka, która zaprasza czytelników do „odkrywania Ameryki na nowo”. (Christian Science Monitor).