Droga Rafa do D-Day: Walka o wykorzystanie przewagi powietrznej, 1943-1944

Opinie czytelników

Recenzje książki Baughena ujawniają silną krytykę zarządzania RAF-em i jego skuteczności podczas wojny. Autor wyraża pogardę dla wyborów RAF-u, szczególnie w odniesieniu do osiągów ich samolotów i decyzji strategicznych, koncentrując się na ograniczeniach brytyjskich bombowców i myśliwców w porównaniu z zagranicznymi odpowiednikami.

Książka skutecznie podkreśla nieefektywność i strategiczne błędy popełnione przez RAF, zapewniając ostrą krytykę ich zarządzania i decyzji operacyjnych. Podnosi ważne kwestie dotyczące biurokratycznej obsesji na punkcie bombardowań strategicznych i jej konsekwencji dla armii i marynarki wojennej.

Recenzent uważa, że perspektywa Baughena jest pod nadmiernym wpływem perspektywy czasu, co prowadzi do potencjalnej stronniczości jego analizy. Pojawiają się również skargi dotyczące lekceważącego traktowania ważnych dyskusji, takich jak spostrzeżenia Adama Tooze'a, co wskazuje na brak dokładności w badaniu różnych punktów widzenia.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Raf's Road to D-Day: The Struggle to Exploit Air Superiority, 1943-1944

Zawartość książki:

Latem 1943 roku los Trzeciej Rzeszy wydawał się przesądzony. Połączona potęga Wielkiej Brytanii i krajów Wspólnoty Narodów, Stanów Zjednoczonych i Związku Radzieckiego sprawiła, że zwycięstwo Niemiec stało się niemożliwe. Pozostawało tylko zdecydować, w jaki sposób alianci powinni zakończyć swoje zwycięstwo. Czy bombardowania strategiczne zadecydują o wyniku, czy też siły lądowe i powietrzne odegrają bardziej znaczącą rolę?

Greg Baughen śledzi bitwy powietrzne i lądowe we Włoszech, Francji i Niemczech w latach 1943-1944, a także równie zacięte bitwy za kulisami, gdy dowódcy armii i lotnictwa debatowali i spierali się o to, jak należy wygrać wojnę. Opisuje próby, trudności i sukcesy ofensywy bombowej i ocenia, czy w ostatecznym rozrachunku strategia bombowa skróciła czy wydłużyła wojnę. Wyjaśnia, w jaki sposób wsparcie lotnicze armii cofnęło się po sukcesach Desert Air Force i jak doprowadziło to do niepowodzenia we wspieraniu żołnierzy lądujących na plażach D-Day w Normandii. Opisuje również późniejsze odrodzenie taktycznego wsparcia powietrznego i to, jak odegrało ono kluczową rolę w kolejnych kampaniach, ale zastanawia się, czy Eisenhower, Montgomery lub Tedder kiedykolwiek w pełni zrozumieli, jak najlepiej wykorzystać ogromne siły powietrzne, którymi dysponowali.

Opierając się na dokumentach archiwalnych i relacjach spisanych w tamtym czasie, autor porusza kilka fundamentalnych kwestii obronnych. Czy niezależność RAF-u była korzyścią czy przeszkodą dla sprawy aliantów? W jakim stopniu Biuro Wojny ponosiło winę za niedociągnięcia w wojskowym wsparciu powietrznym? Czy Wielka Brytania rozumiała sposób, w jaki metody prowadzenia wojny ewoluowały w XX wieku? Przygląda się temu, jak Ministerstwo Lotnictwa interpretowało lekcje wyciągnięte podczas wojny. Czy polityka obronna z lat dwudziestych i trzydziestych była nadal aktualna? Czy kiedykolwiek były ważne?

Oto historia decyzji i działań podejmowanych przez RAF w miesiącach poprzedzających D-Day i lądowanie w Normandii.