Droga do środka nie jest tą samą drogą na zewnątrz

Opinie czytelników

Recenzje książki Karen Solie podkreślają mieszankę podziwu dla jej poetyckiej błyskotliwości i krytyki dotyczącej emocjonalnej głębi jej pracy. Wielu czytelników chwali jej wyobraźnię, piękno i intelektualne podejście do życia i natury. Z drugiej strony, niektórzy uważają jej poezję za pozbawioną ducha i muzyki, postrzegając ją jako zwykłą refleksję nad rozkładem i nostalgią.

⬤ Poezja Karen Solie jest opisywana jako pomysłowa i głęboko wnikliwa.
⬤ Książka prezentuje wielkie piękno i inteligencję w swoim pisaniu.
⬤ Czytelnicy doceniają zaproszenie do doświadczenia czegoś nowego i dotarcia do ich umysłów poprzez jej pracę.
⬤ Jest uznawana za znaczący talent na kanadyjskiej scenie poetyckiej.

⬤ Niektóre wiersze są krytykowane za bezduszność i brak emocjonalnego rezonansu.
⬤ Istnieje przekonanie, że skupienie się na rozpadzie i nostalgii jest dla niektórych czytelników nieciekawe i bezcelowe.
⬤ Praca może nie spodobać się tym, którzy szukają w poezji podnoszących na duchu lub muzycznych cech.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Road In Is Not the Same Road Out

Zawartość książki:

Zwycięzca Latner Writers' Trust Poetry Prize

„Przedstawiając Karen Solie, zaadaptowałbym to, co Joseph Brodsky powiedział jakieś trzydzieści lat temu o wielkim Lesie Murrayu: '... On jest, po prostu, tym, dzięki któremu język żyje”... I tak, gdy wkraczamy w trzecie tysiąclecie naszej tak zwanej Wspólnej Ery, ona jest rzeczywiście tą, dzięki której żyje język”. --Michael Hofmann, London Review of Books

Wysublimowana pieśniarka egzystencjalnego oszołomienia, Karen Solie jest jednym z najbardziej bezpośrednich i nawiedzających głosów współczesnej poezji. Poetka miejsc pomiędzy - czyśćca przydrożnych moteli i złomowisk, opuszczonej skoczni narciarskiej w Calgary i wiecznego południa Walmartu - jej wiersze wyznaczają zaskakująco nowe terytorium i są pieśniami dla naszego wyłaniającego się świata, wieku niepewności i topniejących gór lodowych.

W nowym zbiorze Solie The Road In Is Not the Same Road Out niespokojnie bada naszą cywilizację, momenty ciężkiego losu, przypadkowej przemocy, nagiego pożądania i niewypowiedzianego zagrożenia, dążąc do „piękna i terroru / w równej mierze” i skupiając się na „intrydze zabitego deskami budynku. / Chcemy tam wejść i dowiedzieć się, co się z nim dzieje”. Wzmacniając elegancką lekkomyślność jej nagrodzonego Griffin Poetry Prize zbioru „Pigeon”, wiersze te odznaczają się niesamowitą poetycką inteligencją i niezachwianą wizją.