Drodzy mamo i tato: List o rodzinie, pamięci i Ameryce, którą kiedyś znaliśmy

Opinie czytelników

Książka „Dear Mom and Dad” autorstwa Patti Davis to głęboko osobisty i refleksyjny pamiętnik, który analizuje złożoność jej relacji z rodzicami, byłym prezydentem Ronaldem Reaganem i pierwszą damą Nancy Reagan. Recenzje podkreślają szczery styl pisania Davis, głębię emocjonalną i eksplorację dynamiki rodzinnej, choć opinie na temat ogólnego wrażenia z książki są różne.

⬤ Szczery i uczciwy portret dynamiki rodzinnej.
⬤ Emocjonalna i poruszająca, rezonująca z czytelnikami, którzy mają podobne doświadczenia.
⬤ Łatwa i szybka w odbiorze.
⬤ Dostarcza nowych spostrzeżeń i anegdot na temat Reaganów.
⬤ Prowokuje do myślenia i zachęca do autorefleksji.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali książkę za jednostronną i pozbawioną szacunku dla jej rodziców.
⬤ Odczuwana gorycz wobec matki.
⬤ Niektórzy uważali, że nie uhonorowała spuścizny swoich rodziców.
⬤ Brak głębi w odkrywaniu perspektywy jej ojca.
⬤ Niepolecana dla osób niezaznajomionych z rodziną Reaganów lub jej historią.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dear Mom and Dad: A Letter about Family, Memory, and the America We Once Knew

Zawartość książki:

Napisana z godnością i wdziękiem w formie listu do swoich rodziców, Ronalda i Nancy Reaganów, Dear Mom and Dad to zaskakująco przejmująca praca, która odnosi sukces nie tylko jako pamiętnik, ale jako poruszająca relacja, która zainspiruje czytelników do przypomnienia sobie własnego dzieciństwa w zupełnie nowym świetle.

Patti Davis, chcąc ponownie opowiedzieć historię swojej rodziny i swojego dorastania, odrzuca na bok błędne wyobrażenia, które definiowały ją w przeszłości. Daleka od bycia enfant terrible, Dear Mom and Dad ukazuje młodą Patti jako wrażliwe dziecko, które nie było w stanie być osobą publiczną, której wymagała jej rodzina. Tak jak ona ponownie analizuje swoją rolę w coraz bardziej dysfunkcyjnym dramacie rodzinnym, Davis rzuca empatyczne, ale szczere oko na swoich rodziców - na jej ojca, wiecznego ratownika, który uratował siedemdziesiąt siedem osób, ale nie udało mu się stworzyć spójnej polityki dotyczącej AIDS, i jej matkę, która nigdy nie uciekła od własnej torturowanej młodości.

To, co rzuca się w oczy, to wypalone umiejętności Davis jako pisarki, coś, o czym zawsze marzyła. Nawet gdy Davis odkrywa wysoce zredagowaną osobowość swojej matki i kochającą, ale zdystansowaną osobowość ojca, Davis pozostaje niezłomna w swojej artystycznej ekspresji, łącząc ironię, komedię i tragedię z marzycielskimi wspomnieniami z zawsze obecnej przeszłości. Dear Mom and Dad, wraz z opisem choroby Alzheimera jej ojca i zmagań jej matki u schyłku życia, staje się opisem przebaczenia, osiągając poziom odkupienia rzadko spotykany we współczesnych pamiętnikach.