Długie pożegnanie: Wspomnienia o moim ojcu

Opinie czytelników

Książka jest przejmującą eksploracją relacji Patti Davis z jej ojcem, Ronaldem Reaganem, pośród rozdzierających serce realiów choroby Alzheimera. Porusza tematy miłości, straty, dynamiki rodzinnej i rozwoju osobistego, rezonując z czytelnikami, którzy stanęli w obliczu podobnych sytuacji z własnymi bliskimi.

Pisarstwo opisywane jest jako piękne i liryczne, wywołujące głębokie emocje. Wielu recenzentów docenia wiarygodne i szczere przedstawienie rodzinnej miłości i wyzwań związanych z radzeniem sobie z upadkiem ukochanej osoby z powodu choroby Alzheimera. Książka jest zarówno poruszająca, jak i wnikliwa, oferując spojrzenie na żałobę i złożoność relacji rodzinnych.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że książka jest powtarzalna i nadmiernie koncentruje się na osobistych żalach i emocjach autora, a nie na Ronaldzie Reaganie czy szerszym spojrzeniu na chorobę Alzheimera. Kilku recenzentów wspomniało również, że książka może być dłuższa niż to konieczne i życzyło sobie więcej technicznych spostrzeżeń na temat radzenia sobie z demencją.

(na podstawie 74 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Long Goodbye: Memories of My Father

Zawartość książki:

„Prawdziwa i szczera” - San Diego Union-Tribune.

Córka Ronalda Reagana z poruszającą otwartością pisze o utracie ojca z powodu choroby Alzheimera. Prostota, z jaką ujawnia intensywność, pośpiech i przepływ swoich uczuć, obejmuje wszystkie niespodzianki i złożoności, które zasadzają się na nas, gdy śmierć stopniowo, niepowstrzymanie wkracza w życie.

W tym poruszającym i pouczającym portrecie kobiety i jej ojca, Patti Davis opisuje pożegnanie etapami, bezradna wobec ataku choroby, która kradnie to, co najcenniejsze - pamięć człowieka. „Choroba Alzheimera”, pisze, »zrywa nici, powolne rozplątywanie, stały odwrót; jako świadek wszystko, co możesz zrobić, to patrzeć, płakać i szeptać delikatny strumień pożegnań«. „Pisze o potrzebie ponownego połączenia się w wieku czterdziestu dwóch lat z matką, o odzyskaniu tego, co przez dziesięciolecia burzyły. Rozejm był konieczny, aby zjednoczyć rozbitą rodzinę, na kilka tygodni przed tym, jak jej ojciec opublikował list informujący kraj i świat o swojej chorobie. Zagłębia się w swoje wspomnienia, aby ponownie dotknąć ojca, usłyszeć jego głos, zachować przy życiu lata, które z nim spędziła.