Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.
Dracula and Philosophy: Dying to Know
W Dracula and Philosophy 24 nocnych filozofów obserwuje i poddaje wiwisekcji Draculę pod wieloma kątami. John C.
Altmann zastanawia się, czy Draculę naprawdę można winić za jego zbrodnie, skoro jego wampirza natura nakazuje mu zachowywać się w określony sposób. Robert Arp argumentuje, że uzależnienie Draculi od żywej ludzkiej krwi skazuje go na wieczną frustrację i nieszczęście. John V.
Karavitis postrzega Draculę jako Randowską jednostkę przeciwstawioną marksistowskiemu kolektywowi. Greg Littmann utrzymuje, że jeśli nie pochwalamy zachowania Draculi, powinniśmy być wegetarianami.
James Edwin Mahon używa przykładu Draculi do rozwiązania dręczących problemów dotyczących celowości nieśmiertelności. Adam Barkman i Michael Versteeg zastanawiają się, jak naprawdę byłoby być Drakulą, a tym samym rzucają nieco światła na naturę świadomości. Robert Vuckovich przygląda się moralności seksualnej Draculi i innych postaci z sagi o Draculi.
Ariane de Waal wyjaśnia, że „Dragula” jest przerażająca, ponieważ za każdym razem, gdy pojawia się ta istota, powoduje „kłopoty z płcią”. Cari Callis pokazuje, że hrabia jest tak naprawdę archetypem Jungowskiego Cienia - z dodatkowymi elementami Zmiennokształtnego - w podróży Miny Harker, bohaterki/ofiary powieści Stokera, od głupiutkiej dziewczynki do silnej kobiety.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)