Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Dorothea Dix and Dr. Francis T. Stribling: An Intense Friendship
Jest to przede wszystkim historia wieloletniej przyjaźni Dorothei Dix i doktora Striblinga, opowiedziana przez nich w niezredagowanych listach. Listy są poprzedzone streszczeniami ich doświadczeń życiowych w czasie, gdy rozpoczęła się ich przyjaźń.
Dix była najbardziej aktywną politycznie i podróżującą kobietą swoich czasów. Rozbudowała lub założyła trzydzieści dwa szpitale psychiatryczne w piętnastu stanach i innych krajach, piętnaście szkół dla osób z upośledzeniem umysłowym, szkołę dla niewidomych i kilka szkół dla pielęgniarek. Dix z powodzeniem złożyła petycję do Kongresu o utworzenie Rządowego Szpitala dla Obłąkanych w Waszyngtonie, D.
C.
Dix złożyła petycję do Kongresu w 1854 r. o sprzedaż dwunastu milionów akrów ziemi publicznej, z której dochody byłyby przeznaczone dla obłąkanych, niewidomych i ubogich w całym kraju.
Po tym, jak petycja została przyjęta przez Kongres, ale następnie zawetowana przez Kongres, zdruzgotany Dix, zbyt chory, by pracować, udał się do Anglii, by odzyskać siły. Pod koniec lat 60-tych Western State i podobne instytucje zapełniły się nieuleczalnie chorymi pacjentami, pozostawiając niewiele miejsca dla tych, których można było wyleczyć. Do 1871 roku tylko ośmiu pacjentów Striblinga miało zostać wyleczonych, dwudziestu sześciu innych było wątpliwych, a pozostałych trzystu sześciu pacjentów miało zdecydowanie niekorzystne wyniki.
Sytuacja była przygnębiająca dla Striblinga, jego personelu i opiekunów, którzy nieustannie wykorzystywali swoje umiejętności, energię i dobroć serca, aby uspokoić przygnębiony nastrój pacjentów i zastąpić ich złudzenia przyjemnymi myślami. O wiele łatwiej byłoby przywrócić uleczalnych pacjentów, którzy byliby w szpitalu tylko przez krótki czas trwania ich choroby. Stribling zmarł w 1974 roku.
Ze względu na swoją krucjatę na rzecz leczenia obłąkanych na Południu, był jednym z najbardziej wpływowych mieszkańców Wirginii swoich czasów. Dix kontynuowała swoją krucjatę aż do wojny secesyjnej, kiedy to została szefową pielęgniarek Unii.
Następnie wznowiła swoje wysiłki, aby pomóc tym, którzy nie mogli pomóc sobie sami. Dix zmarła 17 lipca 1887 roku w szpitalu stanowym New Jersey w Trenton.
