Don't Label Me: Jak dbać o różnorodność bez rozpalania wojen kulturowych

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają mieszankę wnikliwej treści i frustracji związanej ze stylem pisania. Wielu czytelników docenia ważne tematy i przedstawione osobiste anegdoty, podczas gdy inni krytykują konwersacyjny ton i włączenie humoru z udziałem psa autora, który niektórzy uznali za rozpraszający i nieprofesjonalny.

⬤ Ważne i wnikliwe tematy dotyczące komunikacji i zrozumienia innych.
⬤ Wciągający humor i osobiste narracje, które sprawiają, że trudne tematy stają się bardziej przystępne.
⬤ Wielu czytelników uznało pomysły za transformujące i istotne dla bieżących kwestii społecznych.
⬤ Zachęca czytelników do zastanowienia się nad własnymi uprzedzeniami i zaangażowania się w znaczące rozmowy.

⬤ Styl pisania jest niespójny; niektórzy uznali go za trudny do naśladowania ze względu na jego swobodny ton, zwłaszcza rozmowy z psami.
⬤ Niektórzy uważali, że książka skłania się raczej ku stronniczym perspektywom niż promowaniu prawdziwego zrozumienia.
⬤ Humor i konwersacyjny styl nie przypadły do gustu wszystkim czytelnikom, w szczególności starszym odbiorcom lub tym, którzy szukają prostego dyskursu.

(na podstawie 47 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Don't Label Me: How to Do Diversity Without Inflaming the Culture Wars

Zawartość książki:

"Don't Label Me" powinno być oznaczone jako genialne. To niesamowita książka. - Chris Rock.

Wyjątkowa rozmowa o różnorodności, bigoterii i naszym wspólnym człowieczeństwie, autorstwa autora bestsellerów New York Timesa, laureata nagrody Oprah "Chutzpah" i założyciela Moral Courage Project.

W Stanach Zjednoczonych niezgoda osiągnęła poziom alarmowy. Uprzejmość nie jest powodem do naprawy naszych żrących przepaści. Jest nim różnorodność.

Don't Label Me pokazuje, że założycielskim geniuszem Ameryki jest różnorodność myśli. Dlatego też działacze na rzecz sprawiedliwości społecznej nie wygrają, etykietując tych, którzy się z nimi nie zgadzają. W czasach, gdy mniejszości szybko stają się większością, prawdziwie nowa Ameryka wymaga nowego sposobu wyróżniania się.

Oto Irshad Manji i jej pies, Lily. Wychowana w przekonaniu, że psy są złe, Manji przezwyciężyła strach przed innymi, by adoptować Lily. Dostała więcej, niż się spodziewała. Wbrew swojej etykiecie starego, niewidomego psa, Lily angażuje Manji w łamiącą tabu rozmowę o tożsamości, władzy i polityce. Są zadziorni. Są zabawni. A pracując nad wzajemnymi wyzwaniami, ujawniają, jak otworzyć serca przeciwników w imię trwałego postępu. Czytelnicy, którzy pragną konkretnych wskazówek, będą zachwyceni.

Pełna spostrzeżeń z epigenetyki i epistemologii, okraszona lekcjami Bruce'a Lee, Bena Franklina i Audre Lorde, przerywana opowieściami o własnych doświadczeniach Manji jako uchodźcy z Afryki, muzułmańskiego imigranta do USA i profesora moralnej odwagi, Don't Label Me sprawia, że różnorodność znów jest wielka.