Dobre psy nie dotrą na biegun południowy

Opinie czytelników

W książce pies o imieniu Tassen opowiada historię swojego życia z panią Thorkildsen po śmierci jej męża, majora Thorkildsena. Książka porusza tematy starzenia się, samotności i więzi między ludźmi a psami, przeplatając się z historycznym kontekstem wypraw polarnych Roalda Amundsena. Chociaż ma momenty humorystyczne, ogólny ton jest mroczny i ponury, co prowadzi do mieszanego odbioru wśród czytelników.

Tłumaczenie jest doskonałe, a książka zapewnia unikalną perspektywę, wykorzystując punkt widzenia psa. Wielu czytelników doceniło emocjonalną głębię historii, przemyślaną eksplorację starzenia się i humorystyczne momenty, które łagodzą niektóre z mrocznych tematów. Relacja między Tassenem i panią Thorkildsen jest wzruszająca, a elementy historyczne dotyczące wyprawy Amundsena dodają intrygującą warstwę do narracji.

Wielu czytelników uznało, że historia jest ponura, powtarzalna i przeciągająca się, szczególnie w ostatnich rozdziałach. Niektórzy byli rozczarowani mrocznymi tematami dotyczącymi starzenia się i samotności, czując, że przyćmiewają one wszelkie elementy komediowe. Zakończenie było szczególnie krytykowane jako niesatysfakcjonujące i niepokojące dla miłośników psów. Kilku recenzentów zauważyło, że nie jest to lekka ani podnosząca na duchu lektura, co może zniechęcić niektórych potencjalnych czytelników.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Good Dogs Don't Make It to the South Pole

Zawartość książki:

Opowiedziana oczami bardzo zrzędliwego, ale sympatycznego kundla, zabawna i wzruszająca opowieść o starzeniu się, śmierci, przyjaźni i życiu, która udowadnia, że czasami historia psa jest najbardziej ludzka ze wszystkich.

Tassen zawsze był psem jednoosobowym. Kiedy jego ludzki towarzysz, Major Thorkildsen, umiera, Tassen i pani Thorkildsen zostają sami. Tassen opłakuje Majora, jedząc zbyt wiele smakołyków, a pani T. zbyt dużo pije. Niespodziewanie znajdują jednak wspólny język w badaniu wyprawy Roalda Amundsena na biegun południowy, prowadzonej przez sforę nieustraszonych psów.

Ale spokojne dni, które Tassen i pani T. spędzają razem w bibliotece, badając arktyczną przygodę odkrywcy, zostają zakłócone przez przybycie jej syna i synowej. Chcąc wprowadzić się do przestronnego domu majora, planują wysłać panią T. do domu opieki. Zastanawiając się nad własnym losem, Tassen drży na myśl o tym, co może się z nim stać. Jednak Tassen i pani T. nie zamierzają się poddać. Zainspirowana Roaldem Amundsenem i jego psami, ta nieprawdopodobna para jest gotowa na wszystko, co rzuci im życie.

Good Dogs Don't Make It to the South Pole to mrocznie komediowy i kapryśny portret starzenia się i śmierci opowiedziany poprzez przyjaźń psa ze starszą kobietą.

Przetłumaczone z norweskiego przez Marie Otsby.