Dobre psy nie docierają na biegun południowy

Opinie czytelników

Narratorem książki jest pies o imieniu Tassen, a jego doświadczenia przeplatają się z tematami starzenia się, samotności i historycznego kontekstu wyprawy Roalda Amundsena na biegun południowy. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali tę historię za wciągającą i humorystyczną, wielu innych zwróciło uwagę na jej mroczne i ponure elementy, w szczególności traktowanie starszych postaci i zwierząt domowych. Ogólny odbiór podkreśla podział na tych, którym podobała się unikalna perspektywa i tych, którzy uznali ją za przygnębiającą.

⬤ Unikalny styl narracji z perspektywy psa
⬤ humor w obserwacjach Tassena
⬤ eksploruje głębokie tematy przyjaźni, starzenia się i straty
⬤ dobrze przetłumaczone z norweskiego
⬤ atrakcyjne dla miłośników psów
⬤ kilka wciągających momentów i przekomarzań między Tassenem i panią Thorkildsen.

⬤ Mroczne tematy przyćmiewają humor
⬤ ponury portret starzenia się i samotności
⬤ nierówne tempo prowadzące do braku zaangażowania
⬤ niektórzy uznali zakończenie za szczególnie przygnębiające
⬤ mieszane recenzje dotyczące jakości pisania
⬤ niektórzy czytelnicy uważali, że nie jest to dobra reprezentacja psich historii.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Good Dogs Don't Make It to the South Pole

Zawartość książki:

Opowiedziana oczami bardzo zrzędliwego, ale sympatycznego kundla, zabawna i wzruszająca opowieść o starzeniu się, śmierci, przyjaźni i życiu, która udowadnia, że czasami historia psa jest najbardziej ludzka ze wszystkich.

Tassen zawsze był psem jednoosobowym. Kiedy jego ludzki towarzysz, Major Thorkildsen, umiera, Tassen i pani Thorkildsen zostają sami. Tassen opłakuje Majora, jedząc zbyt wiele smakołyków, a pani T. zbyt dużo pije. Niespodziewanie znajdują jednak wspólny język w badaniu wyprawy Roalda Amundsena na biegun południowy, prowadzonej przez sforę nieustraszonych psów.

Ale spokojne dni, które Tassen i pani T. spędzają razem w bibliotece, badając arktyczną przygodę odkrywcy, zostają zakłócone przez przybycie jej syna i synowej. Chcąc wprowadzić się do przestronnego domu majora, planują wysłać panią T. do domu opieki. Zastanawiając się nad własnym losem, Tassen drży na myśl o tym, co może się z nim stać. Jednak Tassen i pani T. nie zamierzają się poddać. Zainspirowana Roaldem Amundsenem i jego psami, ta nieprawdopodobna para jest gotowa na wszystko, co rzuci im życie.

Good Dogs Don't Make It to the South Pole to mrocznie komediowy i kapryśny portret starzenia się i śmierci opowiedziany poprzez przyjaźń psa ze starszą kobietą.

Przetłumaczone z norweskiego przez Marie Otsby.