Dlaczego po prostu nie...? Dzieciństwo w Oklahomie

Opinie czytelników

Książka oferuje nostalgiczną podróż przez Bartlesville w Oklahomie w latach 50. i 60., uchwycenie wspomnień i doświadczeń dorastania w uroczym małym miasteczku. Czytelnicy znajdą w niej wciągające, zrozumiałe i pełne humoru historie o przyjaźni i przygodach.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca narracja
⬤ przywołuje miłe wspomnienia dla tych, którzy dorastali w tym samym czasie i miejscu
⬤ humorystyczne i powiązane historie
⬤ służy jako dobry historyczny opis kultury miasta
⬤ wielu czytelników uznało ją za podnoszącą na duchu i przyjemną.

⬤ Ograniczona atrakcyjność dla czytelników niezaznajomionych z Bartlesville
⬤ może nie rezonować tak silnie z osobami spoza specyficznego kontekstu kulturowego autora
⬤ niektórzy czytelnicy mogą czuć, że brakuje jej głębi w odniesieniu do kwestii, które były obecne w tamtym czasie.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Why Don't We Just...?: An Oklahoma Childhood

Zawartość książki:

Opowieść o dziewczęcych przyjaźniach „Why Don't We Just...?” to spojrzenie wstecz na dekadę, która rozpoczęła się ponad sześćdziesiąt lat temu.

Janet Ruth i ja urodziłyśmy się pod koniec II wojny światowej. Przeszliśmy przez wojnę koreańską, osiągnęliśmy pełnoletność w latach Eisenhowera, uczestniczyliśmy w początkach integracji szkolnej, zasialiśmy ziarno przyjaźni na całe życie poprzez dziewczęce wybryki i oboje byliśmy małżeństwem z dzieckiem pod koniec tej dekady.

W ciągu tych dziesięciu lat, jako niezamężne kobiety, przegapiłyśmy tytuł IX, pigułki antykoncepcyjne, rewolucję seksualną, ruch na rzecz praw obywatelskich, ruch kobiet, zalegalizowaną aborcję i narkotyki (no cóż, próbowałyśmy tabletek odchudzających). Przyjęłyśmy pokolenie naszych rodziców szybciej niż to, które miało po nas nastąpić.

Bez zorganizowanych dziewczęcych sportów i z mnóstwem energii, pomysłów i wolności do wędrowania, Janet Ruth i ja, wraz z innymi przyjaciółmi, zajęliśmy się tworzeniem przygód i nieszczęść tych historii. Byłyśmy uprzywilejowane nie tyle bogactwem środków, co bogactwem przynależności i wspólnie zbudowałyśmy wspomnienia na całe życie. Jak napisała mi kiedyś Janet Ruth.

„Byliśmy naszym dzieciństwem. Nie mogę pamiętać mojego bez wspominania twojego”.