Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki „Why Architecture Matters” autorstwa Paula Goldbergera podkreślają zdolność autora do angażowania czytelników wnikliwymi komentarzami na temat architektury, czyniąc złożone koncepcje dostępnymi dla szerokiego grona odbiorców. Niektórzy recenzenci uważali jednak, że książka mogłaby być lepiej skoncentrowana, z przypadkami powtórzeń i nadmiernym naciskiem na Nowy Jork.
Zalety:⬤ Napisana w angażujący i przystępny sposób dla nie-ekspertów.
⬤ Zapewnia przemyślaną eksplorację znaczenia architektury w codziennym życiu.
⬤ Charakteryzuje się przejrzystym językiem i efektownymi ilustracjami.
⬤ Oferuje wartościową krytykę, szczególnie w pierwszej połowie.
⬤ Jest atrakcyjna zarówno dla laików, jak i profesjonalistów.
⬤ Płynny i konwersacyjny styl pisania.
Wady:⬤ Niektórym sekcjom brakuje skupienia i jasności co do intencji autora.
⬤ Przypadki powtórzeń, a niektóre rozdziały wydają się zbyt długie.
⬤ Stronnicza perspektywa, zwłaszcza w odniesieniu do architektury Nowego Jorku, która może zaniedbywać inne regiony.
⬤ Krytyka, że autor nie jest praktykującym architektem, może zmniejszyć zaangażowanie niektórych czytelników.
(na podstawie 27 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Why Architecture Matters
Zawartość książki:
Klasyczna praca na temat radości doświadczania architektury, z nowym posłowiem odzwierciedlającym miejsce architektury we współczesności.
„Architektura zaczyna mieć znaczenie”, pisze Paul Goldberger, »kiedy przynosi zachwyt, smutek, zakłopotanie i podziw wraz z dachem nad naszymi głowami«. W książce Why Architecture Matters pokazuje nam, jak to działa na przykładach od małego domku Cape Cod po rozległe, płynące domy Prairie Franka Lloyda Wrighta, od pomnika Lincolna po Guggenheima Bilbao. Wymownie opisuje kościół Sant'Ivo w Rzymie jako dzieło, które „obejmuje najgłębsze złożoności ludzkiej wyobraźni”.
W posłowiu do tego nowego wydania Goldberger odnosi się do obecnego klimatu w historii architektury i bardziej zniuansowanego spojrzenia na projekty takie jak wioska akademicka Thomasa Jeffersona na Uniwersytecie Wirginii oraz postacie takie jak Philip Johnson, którego kontrowersyjny status był tematem wielu ostatnich dyskusji. Argumentuje, że emocjonalny wpływ wielkiej architektury pozostaje istotny, nawet jeśli z zadowoleniem przyjmuje zmianę w tej dziedzinie w kierunku większego nacisku na sprawiedliwość społeczną i zrównoważony rozwój.
