Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje filmu „Blue Dream” prezentują spolaryzowaną perspektywę, podkreślając jego atrakcyjność wizualną i wgląd we współczesną architekturę, a jednocześnie krytykując walory architektoniczne prezentowanego domu.
Zalety:Oszałamiający wizualnie z wysokimi wartościami produkcyjnymi, wspaniałymi zdjęciami i wnikliwym komentarzem. Oferuje dogłębną analizę projektu architektonicznego i dobrze integruje się z otoczeniem. Cenne źródło informacji dla osób zainteresowanych współczesną architekturą i designem.
Wady:Krytycy twierdzą, że książka próbuje porównać dom z kultową architekturą, taką jak Fallingwater, ale nie spełnia oczekiwań z powodu postrzeganego ego i nadmiaru w jego tworzeniu. Niektórzy uważają, że książce brakuje krytycznej głębi i jest stronnicza, ponieważ autor został zatrudniony do jej napisania.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Blue Dream and the Legacy of Modernism in the Hamptons: A House by Diller Scofidio + Renfro
Zawartość książki:
Historia powstania zadziwiającego domu, który odnawia i ożywia ducha awangardy w Hamptons.
Krytyk architektury Paul Goldberger opowiada historię niezwykłego domu na podwójnych wydmach Atlantyku w East Hampton - Blue Dream, będącego wynikiem niezwykłej współpracy kolekcjonerów Julie Reyes Taubman i Roberta Taubmana, architektów Diller Scofidio + Renfro, budowniczego Eda Bulgina, architekta krajobrazu Michaela Bouchera i projektanta Michaela Lewisa, którzy starali się odnowić dziedzictwo modernistycznej architektury i sztuki w Hamptons.
Goldberger oferuje wgląd w złożony proces, w którym pomysł architektoniczny wygenerował dzieło, które jest najbardziej uderzającym dodatkiem naszych czasów do listy ambitnych architektonicznie modernistycznych domów na Long Island. Jak zauważa: "Istnieje stosunkowo niewiele książek poświęconych architekturze pojedynczego domu, ale po przeczytaniu którejkolwiek z nich staje się jasne, że są to historie zarówno o klientach, jak i architektach". Tak też jest w przypadku Blue Dream. Taubmanowie zostali zainspirowani awangardowym duchem artystów i architektów, którzy osiedlili się i pracowali w Hamptons, i postanowili stworzyć dom jak żaden inny, dom, którego złożone, zakrzywione formy można było zbudować tylko przy użyciu materiału kompozytowego używanego do produkcji myśliwców.
Portfolio fotograficzne Iwana Baana dokumentuje Blue Dream przez cztery pory roku. Tekst Goldbergera ilustrowany jest zdjęciami wcześniejszych modernistycznych domów, które zainspirowały projekt, a także dokumentacją procesu projektowania związanego z tworzeniem samego Blue Dream.
Paul Goldberger (ur. 1950), którego Huffington Post nazwał "czołową postacią krytyki architektury", jest redaktorem naczelnym magazynu Vanity Fair. Goldberger rozpoczął swoją karierę w New York Times w 1972 roku i został mianowany krytykiem architektury w gazecie w 1973 roku, pracując u boku Ady Louise Huxtable do 1982 roku. W 1984 roku otrzymał nagrodę Pulitzera za wybitną krytykę, najwyższą nagrodę w dziennikarstwie. Jako krytyk architektury w New Yorker (1997-2011) napisał słynną kolumnę "Sky Line". Po pełnieniu funkcji dziekana Parsons School of Design w latach 2004-2006, Goldberger został mianowany profesorem projektowania Josepha Urbana w New School. Jest autorem książek Why Architecture Matters (2023), Building Art: The Life and Work of Frank Gehry (2015), Building Up and Tearing Down: Reflections on the Age of Architecture (2009), Beyond the Dunes: A Portrait of the Hamptons, z fotografem Jakiem Rajsem (2018) i Houses of the Hamptons (1986).
