Ocena:
Recenzje „Disquiet, Please!” podkreślają mieszankę humoru z New Yorkera, z różnymi opiniami na temat jego zawartości. Podczas gdy wielu czytelników stwierdziło, że dostarcza ona śmiechu i wykazuje się doskonałym pisarstwem, inni skrytykowali niektóre fragmenty jako nudne lub przestarzałe, co wpłynęło na ich ogólną przyjemność.
Zalety:Książka zawiera zróżnicowaną gamę humorystycznych esejów, które są dobrze napisane i mają zdolność wywoływania śmiechu. Wielu czytelników docenia tę kolekcję za współczesnych humorystów i wciągające historie. Jest ona polecana dla tych, którzy lubią humor, który waha się od subtelnego dowcipu do bardziej żywych narracji.
Wady:Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że humor jest trafiony lub chybiony, a znaczna część historii jest nieśmieszna lub pozbawiona smaku. Inni zauważyli, że zbiór zawiera starsze, przestarzałe utwory, które mogą nie odpowiadać wszystkim czytelnikom, co prowadzi do rozczarowania jakością humoru.
(na podstawie 33 opinii czytelników)
Disquiet, Please!: More Humor Writing from The New Yorker
The New Yorker to oczywiście bastion znakomitych esejów, wpływowego dziennikarstwa śledczego i wnikliwej krytyki artystycznej. Ale przez osiemdziesiąt lat był także zabawny.
Teraz w tej kolekcji można znaleźć zabawną próbkę jego zabawnych tekstów, na zmianę satyrycznych i dowcipnych, mizantropijnych i groźnych. Od lat dwudziestych XX wieku - ale ze szczególnym uwzględnieniem najnowszego pokolenia - są tu humoryści, którzy nadawali tempo i mieszali w garnku, ciągnęli za nogę i szczypali tyłek Ameryki.
Wśród komików znaleźli się Christopher Buckley, Ian Frazier, Veronica Geng, Garrison Keillor, Steve Martin, Susan Orlean, Simon Rich, David Sedaris, Calvin Trillin i wielu innych. Jeśli śmiech jest najlepszym lekarstwem, Disquiet, Please jest naprawdę cudownym lekiem.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)