Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Dietrich: Bonhoeffer and the Theology of a Preaching Life
Dietrich Bonhoeffer (1906-1945) pozostaje jedną z najbardziej enigmatycznych postaci XX wieku. Jego życie budzi fascynację, przyciągając uwagę szerokiej i zróżnicowanej publiczności. Bonhoeffer jest słusznie pamiętany jako teolog i filozof, etyk i myśliciel polityczny, działacz wojenny i opozycjonista, przywódca kościelny i pastor, męczennik i święty. Te liczne oblicza Bonhoeffera nie nadają należytego znaczenia temu aspektowi jego życia, który splatał wszystkie odmienne części w spójną całość: Bonhoeffera jako kaznodziei.
W książce Dietrich: Bonhoeffer and the Theology of a Preaching Life Michael Pasquarello śledzi łuk publicznej kariery Bonhoeffera, pokazując, jak na każdym etapie Bonhoeffer skupiał się na głoszeniu, zarówno pod względem praktyki kościelnej, jak i teologii, która nadawała mu życie. Pasquarello opisuje okres przygotowań - studia Bonhoeffera nad Lutrem i Barthem, jego walkę o pogodzenie praktycznej posługi z kaznodziejstwem oraz odkrycie etyki oporu w kaznodziejstwie. Następnie Pasquarello opisuje dojrzewanie Bonhoeffera jako kaznodziei - jego tworzenie teologii homiletycznej, a także związek kaznodziejstwa z polityką i publicznym wyznaniem. Pasquarello śledzi przymusową wędrówkę Bonhoeffera, aż w końcu stał się on kaznodzieją bez żadnej kongregacji. Ostatecznie życie Bonhoeffera było jego najlepszym kazaniem.
Dietrich przedstawia Bonhoeffera jako wzór w kaznodziejskiej tradycji Kościoła. Jego teologiczna i homiletyczna mądrość w konkretnych czasach, miejscach i okolicznościach - Berlinie, Barcelonie, Harlemie, Londynie, Finkenwalde - ukazuje szczególny rodzaj intelektualnej, duchowej i moralnej formacji wymaganej do wiernego, konkretnego świadectwa ewangelii w praktyce głoszenia, zarówno wtedy, jak i teraz. Historia Bonhoeffera jako pastora i nauczyciela kaznodziejów stanowi historyczny przykład tego, jak integracja teologii i posługi jest owocem mądrości kultywowanej poprzez życie ucznia z innymi w modlitwie, studium, medytacji biblijnej i wzajemnej służbie.
