Demokratyczny dialog w edukacji: niepokojąca mowa, niepokojące milczenie

Opinie czytelników

Książka została dobrze przyjęta ze względu na nacisk na otwartą komunikację i wspieranie różnorodnych głosów w edukacji. Zawiera ona wypowiedzi, które zachęcają do dialogu między autorami i zastanawiają się nad istotnymi kwestiami dotyczącymi ekspresji w opresyjnych kontekstach.

Promuje otwartą komunikację, zachęca do ekspresji i różnorodności w klasie, pozwala autorom angażować się w swoją pracę, oferuje kompleksowe badanie istotnych kwestii w edukacji.

W recenzjach nie wymieniono żadnych istotnych wad.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Democratic Dialogue in Education; Troubling Speech, Disturbing Silence

Zawartość książki:

Niniejszy zbiór podejmuje dialog z autorami reprezentującymi różne dyscypliny i perspektywy, aby odpowiedzieć na drażliwe pytanie, jak zrównoważyć wymagania demokratycznego dialogu z rzeczywistością świata, w którym każdy głos nie ma równej wagi. Czy na przykład powinny istnieć zasady, które korygowałyby takie nierówności, uprzywilejowując niektóre głosy lub wyciszając inne? Czy należy tworzyć oddzielne przestrzenie dla tradycyjnie defaworyzowanych grup, aby mogły rozmawiać tylko między sobą? Czy demokratyczny dialog w sensie inkluzywnym jest w ogóle możliwy w świecie podzielonym przez wiele wymiarów władzy i przywilejów?

Czołowi teoretycy z kilku krajów podzielają troskę o sprawiedliwość społeczną i prezentują radykalnie odmienne interpretacje tego, co demokracja oznacza dla praktyki edukacyjnej. W nietypowym dla takich zbiorów formacie, eseje mówią bezpośrednio do siebie o znaczących moralnych, filozoficznych i praktycznych różnicach dotyczących tego, jak skutecznie angażować uczniów jako krytycznych uczestników w klasach pełnych władzy i różnic.

Autorzy czerpią z filozofii, krytycznej teorii rasy, socjologii, studiów feministycznych i poststrukturalistycznych, aby poruszyć takie tematy, jak mowa nienawiści, wolność słowa, kody mowy, znaczenie ciszy, koncepcje głosu i sprawczości oraz poprawność polityczna. Uczciwie i samokrytycznie badają niepokojące i niepokojące wymiary mowy i ciszy, które sytuują klasę jako niestabilny mikrokosmos współczesnych sprzeczności politycznych.