Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Czy w czasach populistycznej demagogii jest jeszcze miejsce na demokratyczne doświadczenie działania politycznego? Czy wyrażając swój sprzeciw na ulicach, mamy jeszcze szansę na ponowne odkrycie emocji uczestnictwa, którą Hannah Arendt nazywa szczęściem publicznym? Odwołując się do tej emocji, Adriana Cavarero proponuje odzyskanie prawdziwego rdzenia demokracji i sugeruje zidentyfikowanie go w konkretnym doświadczeniu ludzi wchodzących w interakcje w przestrzeni publicznej jako wielość równych i różnych podmiotów.
Demokracja „wyłaniająca się” żyje z pozbawionej przemocy kreatywności rozszerzonej, partycypacyjnej i relacyjnej władzy, w której każdy człowiek może wyrazić swoją wyjątkowość, czyniąc tę przestrzeń społeczną wystarczająco żyzną, aby wykiełkować nowe demokratyczne nadzieje i możliwości na przyszłość. Dokonując przeglądu niektórych aspektów myśli politycznej Arendt, porównując ją z myślą Butler, ale także powracając do tekstów Zoli, Canettiego, Pasternaka i Barthesa, Cavarero zajmuje się również współczesną kwestią demokracji cyfrowej, fenomenem selfie i populizmem w ogóle.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)