Dear Z: The Zygote Epistles

Opinie czytelników

Książka „Dear Z: The Zygote Epistles” jest chwalona jako przemyślany zbiór poezji, który zgłębia tematy potencjału i istnienia, łącząc tematy historyczne i bieżące. Jest opisywana jako wnikliwa i wciągająca, zachęcająca do głębokiej refleksji nad życiowym potencjałem.

⬤ Aktualne i prowokujące do myślenia tematy
⬤ pięknie wykonana poezja
⬤ odpowiednia dla czytelników niebędących naukowcami
⬤ wywołuje refleksję nad egzystencją i potencjałem
⬤ przyjemne doświadczenie czytelnicze.

Brak wzmianki.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Napisane przez ciotkę do jej potencjalnej siostrzenicy, listy w Dear Z: The Zygote Epistles wprowadzają "Z" w szalenie trudną pracę przyjmowania - i trzymania się - własnej tożsamości. Przechodząc od wierszy miłosnych do prozy, od zaklęć muzycznych do równań logicznych, od monostychów do symboli matematycznych, listy te medytują nad sobą i światem - a konkretnie nad tym, co osobowość, tożsamość i członkostwo w społeczności mogą pociągać za sobą w niebezpiecznym wieku.

Z "epi-penem" tych listów, ich autorka zabiera swoją siostrzenicę-cygotę na wirtualną wycieczkę po kraciastym krajobrazie, jakim jest Ameryka XXI wieku, gdzie Alphabet jest teraz firmą na Nasdaq, więzienia zbierają dzieci dla zysku, a architektura autentycznej osobowości jest prawie zawsze oblężona. W duchu poważnej zabawy, narracja Dear Z wygina się w kierunku nadziei, gdy niektóre wiersze testują rap i staroangielski, podczas gdy inne tęsknią za bluesem, rockiem i dźwiękami zwierząt. Książka zarzuca szeroką sieć rozważań na temat siebie i innych, umysłu i rynku, języka i świadomości: "Czy język jest miernikiem udręki czy gazem rozweselającym? / Prawidłowa odpowiedź: tak" - sugeruje autor.

Niektóre wiersze czerpią pociechę z postaci Queequega, wyspiarza z Morza Południowego z Moby-Dicka, który podróżując w czasie, sugeruje poprzez swoje wytatuowane runy, że chce, abyśmy wszyscy służyli jako asystenci w czasie rzeczywistym. W "Dear Z" jesteśmy wezwani do zadania sobie pytania "Co to jest jeden i?", a jednocześnie jesteśmy wezwani do postrzegania wszystkich obywateli jako członków "mojej grupy" - bólu innych, naszej najcięższej udręki.