Dar: forma i powód wymiany w społeczeństwach archaicznych

Opinie czytelników

„Dar” Marcela Maussa to przełomowe dzieło w antropologii, które bada kulturowe znaczenie wymiany darów i jej rolę w nawiązywaniu relacji społecznych w różnych społeczeństwach. Podczas gdy wielu czytelników podziwia jej wnikliwość i dogłębność badań, zwracają oni również uwagę na trudność tekstu i jego gęstą organizację, co może utrudniać jego czytanie.

⬤ Oferuje głęboki wgląd w naturę dawania prezentów jako złożonej umowy społecznej.
⬤ Bogata w przykłady kulturowe z różnych społeczeństw, zwiększająca zrozumienie wzajemności.
⬤ Pobudza do głębokiej refleksji nad osobistymi relacjami i normami społecznymi.
⬤ Uznawana za kluczową pracę w antropologii i socjologii oraz fundamentalny tekst dla zrozumienia ekonomii darów.

⬤ Tekst jest uważany za gęsty i trudny, wymagający uważnej i przemyślanej lektury.
⬤ Obszerne przypisy zakłócają tok narracji i mogą frustrować czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za mniej wciągającą w porównaniu z bardziej współczesną literaturą.
⬤ Jakość papieru niektórych wydań jest krytykowana jako niska w stosunku do ceny.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Gift the Form and Reason for Exchange in Archaic Societies

Zawartość książki:

Dar to krótka książka francuskiego socjologa Marcela Maussa, która stanowi podstawę społecznych teorii wzajemności i wymiany darów.

Oryginalne dzieło Maussa nosiło tytuł Essai sur le don. Forme et raison de l' change dans les soci t s archa ques ("Esej o darze: forma i powód wymiany w społeczeństwach archaicznych") i został pierwotnie opublikowany w L'Ann e Sociologique w 1925 roku. Esej został później ponownie opublikowany w języku francuskim w 1950 r. i przetłumaczony na język angielski w 1954 r. przez Iana Cunnisona, w 1990 r. przez W. D. Hallsa i w 2016 r. przez Jane I. Guyer.

Esej Maussa koncentruje się na sposobie, w jaki wymiana przedmiotów między grupami buduje relacje między ludźmi.

Analizuje praktyki gospodarcze różnych tak zwanych społeczeństw archaicznych i stwierdza, że mają one wspólną centralną praktykę skoncentrowaną na wzajemnej wymianie. Znajduje w nich dowody sprzeczne z założeniami współczesnych społeczeństw zachodnich na temat historii i natury wymiany. Pokazuje, że wczesne systemy wymiany koncentrują się wokół zobowiązań do dawania, otrzymywania i, co najważniejsze, odwzajemniania się. Występują one między grupami, a nie tylko jednostkami, i są kluczową częścią "zjawisk totalnych", które działają na rzecz budowania nie tylko bogactwa i sojuszy, ale także solidarności społecznej, ponieważ "dar" przenika wszystkie aspekty społeczeństwa. Stosuje metodę porównawczą, opierając się na opublikowanych drugorzędnych badaniach dotyczących ludów z całego świata, ale zwłaszcza północno-zachodniego Pacyfiku (zwłaszcza potlatch).

Po zbadaniu wzajemnych praktyk dawania prezentów w każdym z nich, znajduje w nich wspólne cechy, pomimo pewnych różnic. Na podstawie rozbieżnych dowodów buduje argumenty za fundamentem ludzkiego społeczeństwa opartym na zbiorowych (a nie indywidualnych) praktykach wymiany. Czyniąc to, obala angielską tradycję myśli liberalnej, taką jak utylitaryzm, jako zniekształcającą ludzkie praktyki wymiany. Kończy spekulując, że programy opieki społecznej mogą odzyskiwać niektóre aspekty moralności daru w nowoczesnych gospodarkach rynkowych. (wikipedia.org)