Daniel

Opinie czytelników

Daniel autorstwa Henninga Mankella to mocna, prowokująca do myślenia powieść osadzona pod koniec XIX wieku, poruszająca tematy przesiedlenia, szoku kulturowego i surowych realiów życia oczami młodego afrykańskiego chłopca o imieniu Daniel. Narracja misternie splata perspektywy zarówno z Afryki, jak i Europy, podkreślając emocjonalne podróże bohaterów, jednocześnie poruszając istotne współczesne kwestie.

Książka jest dobrze napisana, wciągająca i wywołuje szeroki wachlarz emocji, od radości po smutek. Żywe opisy Mankella przenoszą czytelników do XIX-wiecznej Szwecji i Afryki, zapewniając bogaty kontekst historyczny. Opowieść oferuje wnikliwe spojrzenie na migrację, starcia kulturowe i złożoność ludzkiej egzystencji. Fani Mankella mogą docenić głębię i rozległość jego opowieści, która wykracza poza jego słynną serię Wallander.

Narracja może być nieco powolna, z częściami, które mogą się przeciągać. Tematyka jest ciężka i przygnębiająca, a brak szczęśliwego rozwiązania może nie spodobać się wszystkim czytelnikom. Niektórzy uważali, że historia była trudna do zrozumienia lub nie spełniała ich oczekiwań wobec twórczości Mankella. W kilku recenzjach zauważono, że bohaterowie, zwłaszcza Daniel, zmagają się z przytłaczającymi przeciwnościami losu, co może zniechęcić czytelników.

(na podstawie 51 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Henning Mankell jest fenomenem na skalę światową: jego książki zostały przetłumaczone na czterdzieści języków i wydrukowano ponad 35 milionów egzemplarzy, a zarówno uznanie krytyków, jak i rzesze fanów wciąż rosną. Jego nowa powieść Daniel to elegijna, nieoczekiwana historia, którą tylko on mógł opowiedzieć.

W latach siedemdziesiątych XIX wieku Hans Bengler przybywa do Kapsztadu ze szwedzkiego Smalandu, kierując się wyjątkowym pragnieniem: odkryć owada, którego nikt wcześniej nie widział i nazwać go swoim imieniem. Ale potem impulsywnie adoptuje młodego sierotę z San, chłopca, którego ochrzcił Danielem i przywiózł ze sobą do Szwecji - zupełnie inny okaz niż początkowo rozważał. Daniel ma mówić do Benglera "ojcze", uczy się pukać do drzwi i kłaniać, a także nieustannie stara się zrozumieć tę dziwną nową krainę błota i śniegu, która go otacza i pozornie osacza. Jednocześnie nawiedzają go wizje jego zamordowanych rodziców, wzywających go do domu w Afryce. Wiedząc, że jedyną drogą do domu jest morze, decyduje, że musi nauczyć się chodzić po wodzie, jeśli kiedykolwiek ma odzyskać swoje prawdziwe miejsce na świecie.

Porywająca, a czasem brutalna powieść prowadzi Daniela przez serię tragedii i zdrad, których kulminacją jest szokujący czyn. Mankell opowiada tę niezatartą historię z bezwzględną elegancją.