D oznacza Deadbeat

Opinie czytelników

Opinie użytkowników na temat książki Sue Grafton podkreślają jej angażującą postać, Kinsey Millhone, oraz wciągającą narrację autorki. Czytelnicy doceniają humor, trzymające w napięciu wątki i realistyczne przedstawienie osobowości Kinsey, choć opinie na temat sympatyczności jej postaci są różne. Podczas gdy wielu uważa, że pisanie jest przyjemne, a tajemnice dobrze skonstruowane, niektórzy zauważają niespójności w głębi postaci i tożsamości lokalizacji w całej serii.

Wciągająca fabuła, silny rozwój postaci, humor, trzymające w napięciu wątki, skuteczne wykorzystanie czerwonych śledzi, łatwe do naśladowania na audiobooku, świetne dla czytelników szukających rozrywkowej tajemnicy z wiarygodnymi postaciami.

Główny bohater może nie być lubiany przez wszystkich czytelników, niektóre postacie uważane są za powierzchowne, seria ma przestarzałe elementy, a niektórzy czytelnicy uznali tę książkę za mniej fascynującą niż inne z serii.

(na podstawie 420 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

D is for Deadbeat

Zawartość książki:

Bestsellerowa seria Sue Grafton nr 1 „New York Timesa”, wznowiona dla zupełnie nowego pokolenia czytelników! D IS FOR DEADBEATH Nazywał się Alvin Limardo, a zadanie, jakie miał dla Kinsey, było banalnie proste: znaleźć dzieciaka, który wyświadczył mu przysługę i przekazać czek na 25 000 dolarów. Dopiero później, po tym jak wyłudził od niej wynagrodzenie, Kinsey dowiedziała się, że nazywał się Daggett. John Daggett. Były więzień. Zatwardziały kłamca. Chroniczny pijak. I martwy. Gliny uznały to za wypadek - śmierć przez utonięcie. Kinsey nie był tego taki pewien.

Wciągnięta w sprawę życia zmarłego, Kinsey szybko zdaje sobie sprawę, że Daggett miał wielu wrogów. Jest córka, która dorastała ze zdradzającym pijakiem za ojca, i żona, która stała się religijną wariatką w odpowiedzi na nieznośne małżeństwo. Jest też kobieta, która myślała, że jest panią Daggett - i ma siniaki, by to udowodnić - tylko po to, by odkryć legalną panią D. Są też handlarze narkotyków, którzy zgarnęli 25 000 dolarów. Ale przede wszystkim są rodziny pięciu osób zabitych przez Johna Daggetta, ofiar jego dzikiej, pijanej jazdy. Prokurator nazwał to nieumyślnym spowodowaniem śmierci i skazał go na dwa lata więzienia. Rodziny nazwały to morderstwem i miały bardzo dobry powód, aby chcieć śmierci Johna Daggetta.

Zręczna, przebiegła i sprytna, ta najnowsza tajemnica Millhone konfrontuje się również z pewnymi niełatwymi prawdami, ponieważ, jak mówi sama Kinsey, „niektóre długi ludzkiej duszy są tak ogromne, że tylko samo życie jest wystarczającą zapłatą” - ale jak sama przyznałaby jako pierwsza, morderstwo nie jest społecznie akceptowalnym rozwiązaniem.