Ocena:
Książka Alberto Manguela to zbiór krótkich esejów, które zastanawiają się nad radością i konsekwencjami czytania, napisanych z pasją i wnikliwością. Eseje obejmują różnorodne tematy, łącząc osobiste anegdoty z refleksjami literackimi, co czyni je bogatym doświadczeniem dla miłośników książek. Niektórzy czytelnicy uznali jednak, że styl jest zbyt gęsty i akademicki jak na ich gust, a także pojawiły się problemy z otrzymaniem używanego egzemplarza zamiast nowego.
Zalety:⬤ Prowokująca do myślenia i bogata w cytaty i aluzje.
⬤ Unikalny i osobisty punkt widzenia Manguela dodaje szczerości i głębi.
⬤ Zachęca czytelników do odkrywania nowych literackich ścieżek.
⬤ Pięknie napisana, z pasją doceniająca czytanie.
⬤ Inspirujące i wnikliwe refleksje na temat wartości książek i czytania.
⬤ Niektórzy uważają, że styl pisania jest zbyt gęsty lub akademicki.
⬤ Zawiera nieznane odniesienia, które mogą zrazić niektórych czytelników.
⬤ Kilku czytelników otrzymało używane egzemplarze pomimo zamówienia nowych.
⬤ Niektóre eseje wydają się wtórne, nie oferując wiele nowych treści w porównaniu do poprzednich prac.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Reader on Reading
Intymna i ekscytująca podróż przez świat książek autorstwa znanego na całym świecie autora.
W tym dużym zbiorze esejów Alberto Manguel, którego George Steiner nazwał „Casanovą czytania”, argumentuje, że czynność czytania, w najszerszym tego słowa znaczeniu, definiuje nasz gatunek. „Przychodzimy na świat z zamiarem znalezienia narracji we wszystkim”, pisze Manguel, »krajobrazie, niebie, twarzach innych, obrazach i słowach, które tworzy nasz gatunek«. Czytanie własnego życia i życia innych, czytanie społeczeństw, w których żyjemy i tych, które leżą poza naszymi granicami, czytanie światów, które leżą między okładkami książki, są istotą A Reader on Reading.
Trzydzieści dziewięć esejów zawartych w tym tomie bada rzemiosło czytania i pisania, tożsamość nadaną nam przez literaturę, daleko idący cień Jorge Luisa Borgesa, któremu Manguel czytał jako młody człowiek, oraz powiązania między polityką a książkami oraz między książkami a naszymi ciałami. Siły cenzury i intelektualnej ciekawości, sztuka tłumaczenia i te „odrętwiałe pałace pamięci, które nazywamy bibliotekami” również pojawiają się w tym niezwykłym zbiorze. Dla Manguela i jego czytelników słowa, mimo wszystko, nadają światu spójność i oferują nam „kilka bezpiecznych miejsc, tak prawdziwych jak papier i tak krzepiących jak atrament”, aby zapewnić nam miejsce i wyżywienie w naszej wędrówce.
