Ocena:
Recenzje podkreślają znaczną różnicę w perspektywach dotyczących skuteczności książki i jej podejścia do kwestii rasizmu w edukacji. Jeden z recenzentów chwali ją jako niezbędną dla białych nauczycieli, podkreślając jej zorganizowaną krytykę szkodliwych praktyk w edukacji K-12 i wnikliwe wskazówki dla programów przygotowujących nauczycieli. Z drugiej strony, inny recenzent krytykuje książkę za niewłaściwe zastosowanie koncepcji rasizmu i potencjalne podważanie sprawczości czarnoskórych uczniów, sugerując, że jej argumenty są błędne i niepoparte dowodami w nauce uczenia się.
Zalety:- Niezbędna lektura dla nauczycieli, zwłaszcza białych.
Wady:- Jasna i uporządkowana krytyka rasizmu w programach nauczania K-12.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Reading, Writing, and Racism: Disrupting Whiteness in Teacher Education and in the Classroom
Analiza tego, w jaki sposób wybory programów nauczania mogą utrwalać supremację białych, oraz radykalne strategie, w jaki sposób szkoły i programy kształcenia nauczycieli mogą zakłócać i przekształcać rasizm w edukacji.
Kiedy rasistowski program nauczania „rozprzestrzenia się wirusowo” w mediach społecznościowych, jest on zwykle odrzucany jako odosobniony przypadek „złego” nauczyciela. Edukatorka Bree Picower twierdzi jednak, że rasistowski program nauczania nie jest anomalią. Jest to problem systemowy, który odzwierciedla sposób, w jaki biel jest osadzona i reprodukowana w edukacji. W książce „Reading, Writing, and Racism” Picower argumentuje, że biali nauczyciele muszą zmienić swoje rozumienie rasy, aby promować sprawiedliwość rasową i że musi się to rozpocząć w programach kształcenia nauczycieli.
Opierając się na swoim doświadczeniu w nauczaniu i opracowywaniu programu, który przygotowuje nauczycieli do skupienia się na sprawiedliwości społecznej i antyrasizmie, Picower pokazuje, w jaki sposób ideologia rasowa nauczycieli, świadomie lub nieświadomie, kształtuje sposób, w jaki uczą o rasie w klasie. Analizuje również aktualne przykłady rasistowskich programów nauczania, które stały się wirusowe, aby pokazać, w jaki sposób biel jest zakorzeniona w szkołach i jak wzmacnia to hierarchie rasowe w młodszym pokoleniu.
Koncentrując się na strategiach instytucjonalnych, Picower pokazuje, w jaki sposób sprawiedliwość rasowa może być wbudowana w programy kształcenia nauczycieli - od przyjęcia do wprowadzenia. Badając, kto, co, dlaczego i jak kształci nauczycieli w zakresie sprawiedliwości rasowej, zapewnia radykalne możliwości zmiany sposobu, w jaki nauczyciele myślą o rasie i uczą o niej w swoich klasach.
