Ocena:
Zbiór „Four Weird Tales” Algernona Blackwooda zawiera cztery różne historie, które eksplorują dziwną fikcję, oferując klimatyczne narracje, które różnią się tempem i zaangażowaniem. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają głębię i zawiłość prozy Blackwooda, inni uważają ją za zbyt opisową i powolną.
Zalety:⬤ Sugestywna atmosfera i bogata proza.
⬤ Unikalne historie, które łączą horror i tajemnicę.
⬤ Oferuje dobrą wartość jako kompilacja czterech opowiadań, zwłaszcza że jest darmowa.
⬤ Zapewnia wgląd we wczesne weird fiction, które wpłynęło na późniejszych pisarzy, takich jak Lovecraft.
⬤ Niektóre opowiadania, zwłaszcza „Sand”, są zbyt długie i mogą sprawiać wrażenie przeciągniętych.
⬤ Opisy mogą być zbyt zawiłe dla zwykłych czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali historie za przewidywalne lub nie tak wciągające jak inne dzieła Blackwooda.
⬤ Brak nowoczesnego formatowania (np. spisu treści) może utrudniać nawigację w wersjach cyfrowych.
(na podstawie 23 opinii czytelników)
Four Weird Tales (Esprios Classics)
Algernon Henry Blackwood (1869-1951) był angielskim pisarzem opowieści o zjawiskach nadprzyrodzonych. Pod koniec lat trzydziestych Blackwood zaczął pisać horrory.
Odniósł wielki sukces, pisząc dziesięć książek z opowiadaniami i występując z nimi w radiu i telewizji. Napisał także czternaście powieści i kilka sztuk teatralnych, z których większość została wyprodukowana, ale nie opublikowana. Był zapalonym miłośnikiem przyrody i wiele z jego opowiadań to odzwierciedla.
Chociaż Blackwood napisał wiele horrorów, jego najbardziej typowe prace mają na celu nie tyle straszenie, co wywoływanie poczucia podziwu. Dobrymi przykładami są powieści The Centaur (1911) i Julius LeVallon (1916) oraz jej kontynuacja The Bright Messenger (1921).
